18 kwietnia, 4:08.
po tak długim czasie niepisania jednak jak zwykle nadeszła chęć aby dodać wpis. chciałam rozstać się z photoblogiem i usunąć go, jednak coś mnie przed tym powstrzymuje, za długo tu jestem i za dużo wpisów tutaj się znajduje aby wszystko po takim czasie skasować. 
znalazłam dzisiaj w sobie pewną niechęć a z drugiej strony pewne 'zboczenie' w sobie. z jednej strony lubię sprzątać a z drugiej, kiedy już to robię lubię oglądać różne rzeczy z którymi na codzień nie mam styczności i tak dzisiaj trafiłam na pudełko z przeróżnymi różnościami zaczynając od biletów koncertowych, liścików kończąc na czapeczkach z imprez czy świeczkach z tortu. z jednej strony lubię siedzieć i powspominać, przypomnieć sobie okoliczności, dzień czy pewien czas a z drugiej strony budzi się we mnie poczucie świadomości, że jednak tyle rzeczy się zmieniło. tak naprawdę aby przyznać się sama przed sobą.. nigdy się nie pogodzę z tym jak wszystko potrafi się zmienić w krótkim czasie, jak wszystko potrafi przewrócić się do góry nogami, z powrotem i ponownie. nienawidzę zmian. jestem osobą stabilną i wrażliwą. nienawidzę w sobie tego, że cokolwiek by nie miało miejsca, prędzej czy później znajdę powód za który mogę się obwiniać, który będzie mnie męczył miesiącami, latami, w najmniej spodziewanych chwilach. nienawidzę tego w sobie, że za wszystkim tęsknie, że zawsze widzę tylko dobrą stronę, same pozytywy a zapominam o wadach, o negatywach które sprawiły, że czegoś już dzisiaj nie ma. nienawidzę mojej sentymentalności do wszystkich małych szczegółów które siedzą w mojej głowie i w moim sercu, których nic nigdy nie wypali. nienawidzę tego, że mimo tego, że czas płynie, we mnie niektóre rzeczy nie słabną, czasami gdy u mnie, na zewnątrz i zewnątrz powinno być lepiej, powinnam nie zawracać sobie tym problemem, wspomnieniem głowy nawet przez jedną sekundę do mnie to wraca co pewien czas, przyklejając się do mnie i wywyołując łzy. za każdym razem, rozgrzebuję wszystko, sama pozwalam na własne rozklejenie się na milion kawałków, na własne zniszczenie tego co budowałam, co robiłam przeciwko sobie, wracam, gubię się i ponownie obwiniam za to co robię, próbuję się zebrać, chciałabym aby ktokolwiek mógł mnie zebrać. mi zajmuje to zbyt dużo czasu, chciałabym zebrać się raz a porządnie zostawiając  to wszystko co mam za sobą, w przeszłości i nie targać rzeczy nawet sprzed kilku lat przy sobie. chciałabym czasami wyłączyć uczucia do wszystkiego co mnie otacza tylko w mej głowie. chciałabym ale w tym przypadku chyba tylko na chęciach się skończy lub tym, że być może pewnego dnia zostawię to wszystko. chcę pamiętać przeszłość, jako pozytywną a zarówno zamkniętą. nie chcę przywracać w swej głowie sytuacji i myśleć co by było gdybym powiedziała jedno słowo mniej czy jedno słowo więcej. 


jednak we mnie nie jest najgorzej, jestem mimo wszystko szczęśliwa, jestem tu dzięki Tobie, przecież wiesz.
dziękuję za piękne 2 lata, które zleciały jak kilka dni <3
dziękuję za wszystkie dni, za wszystkie noce. za każdy uśmiech, za każdą łzę. za każdą radość i za każdą złość.
za to, że wytrzymałeś ze mną, za to, że pokochałeś mnie taką jaka jestem,
za to, że znasz mnie jak nikt inny,
za to, że nie muszę przed Tobą nikogo udawać, 
za to, że rozumiesz mnie bez słów, 
za to, że jesteś.
L, mój kochany.