Konayuki.

Sezon tańczących, pruszacych płatków śniegu zawsze się kończy,
Nawet w tłumie, ciagle jestesmy zgromadzeni pod jednym niebem,
Podmuch wiatru zmraża nas na tej samej drodze.

Prawdopodobnie nie wiem o tobie wszystkiego,
Narazie, znalazłem cię wśród stu milionów innych osób,
I choć nie ma do tego podstaw, naprawde czuję tą drogę.

Nie możemy być razem,
Bez wadzacych i błachych rzeczy,
Jesteśmy niezdolni do uczuć,
smutek a nawet szczęście są wartościowe.

Jeśli prószący śnieg zabarwi nasze serca na biało,
Bedziemy mogli dzielić się samotnoscią?

Z uchem przycisniętymi do twego serca,
Chce zanurzać się głęboko w głębiny gdzie tylko głos będzie mnie prowadzić,
Spotkajmy sie tam znów, jeszcze raz. 

Chciałbym nas zrozumieć,
Ale to tylko ja, który malował powierzchowny obraz,
Nawet twa dłoń rażąca chłodem,
Byliśmy połączeni.

Zderzenie z wiecznoscią, nawet pruszacy śnieg jest zbyt kruchy,
Spadając na zwykły asfalt zamienia się w jego powierzchnię.

Pruszacy śnieg, sam wiesz, czasem jestem wytrzymały a moje serce drży,
Jednak dalej chcę cie chronić.

Jeśli prószący śnieg zabarwi nasze serca na biało,
Nasza samotność wyrwie się i powróci do nieba.

...[]...

__________

1 Litre no Namida.

Wciąż oglądam.

Wciąż czytam i śpiewam.

Wciąż patrzę i płaczę.

Wciąż myślę i rozmyślam.

Wciąż o Tobie.

Aya.

Pamiętam.

Nie zapomnę.

Nie o Tobie.

Bo tylko Ty.

Trafiłaś do Mego serca.

Tak głęboko.

Tak szczelnie.

Tak mocno.

Dlatego.

Przepraszam.

Dziękuje.

Kocham.

<3

________

Jang Geun Suk.

Podziwiam.

Kocham.

Dziękuje.

Pamiętam.

Śnię.

Myślę. 

Piszę.

Czytam.

Śmieje się.

Uśmiecham.

Bo Ty.

Jesteś gwiazdą.

Która świeci.

Najjaśniej.

I tylko ja.

Mogę ją zobaczyć.

<33

~~

The End.