Come on, babe on the round about

Wszystko pędzi tak szybko naprzód, że nawet nie ma tutaj czasu wejść i coś napisać.

Dyżur minął w mgnieniu oka, cieszę się, że mój synek bawił się z innymi dziećmi w tym czasie. Jeszce bardziej cieszę się, że zrealizowałam mój wyznaczony przeze mnie cel, choć było bardzo ciężko i miałam mnóstwo chwil zawahań. Jednakże jestem z siebie niesamowicie dumna. Została w sumie jedna rzecz, na którą nie mam wpływu (a chciałabym) i gdzieś po cichutku wierzę, że w końcu nastąpi ten dzień i się tego doczekam. Martwi mnie jeszcze inna sprawa, która nastąpi lada chwila. Wiem, że nie można mieć kontroli nad wszystkim, ale chciałabym po prostu, by było dobrze.

Podwórko się powoli zmienia, schody już są i są przepiękne. Kostki co prawda nie ma, ale najważniejsze, że te najgorsze doły i dziury są zakopane i można spokojnie wjechać na plac. Mąż zdemontował również barierki w domu i dokończył zakładanie rolet w poszczególnych pokojach. Ja zrobiłam kompoty śliwkowe na zimę i syropy miętowo-cytrynowe. Wyrwałam też wszystkie chwasty za nowymi krawężnikami. Nie nudziłam się na kończącym się urlopie. Żałuję tylko, że nie pojechaliśmy nigdzie na wakacje, jednak nie było na to czasu. Mam tylko nadzieję, że w weekend uda nam się zabrać małego do jednego miejsca. Zdążyłam jeszcze ostatnio spotkać się z osobą z poprzedniej pracy i fajnie spędziłyśmy czas z dziećmi chodząc po częstochowskich muzeach. Miło było zobaczyć się po tak długim czasie.

W poniedziałek powrót do pracy. Zeszły rok minął bardzo szybko, ciekawe, czy ten też tak szybko minie, a przede wszystkim, co on przyniesie. Czas pokaże.