siedemnaście godzin

Znów wchodzisz we mnie drgawką
A serce więzione w przyciasnej
Klatce żeber - martwieje
Znów ostrzem twardej mowy
Ćwiartuję bezmyślnie, w afekcie
Twą wrażliwość - boleśnie

Księżyc rośnie

boję się

o nas 

Nie mogę zasnąć. Jakoś tak dziwnie się czuję. Szczęśliwy? Tak, to chyba dobre słowo. Szczęśliwy, że Cię poznałem.
Nie mogę zasnąć. Zanurzam się w strumieniu myśli, które nieustannie krążą wokół Ciebie. I jakoś mi tak cieplej na sercu.
Nie mogę zasnąć. Widzę Cię, gdy tylko opuszczam powieki. Twoje oczy i skaczące w nich iskierki upartości. Twoje usta, nos, uszy, włosy.
Nie mogę zasnąć. Ale mimo tego uśmiecham się sam do siebie. Bo dlaczego nie? Przecież życie w sumie nie jest takie złe.
Nie mogę zasnąć. Mam ogromną ochotę na to, żeby jechać do Ciebie i Cię przytulić. Nieważne, że jest druga w nocy. Po prostu chcę.
Nie mogę zasnąć. Ciągle czuję Twoje ciepło obok mnie. Jak posmak czekolady, którą przed chwilą zjadłem, nie dzieląc się z nikim.
Nie mogę zasnąć... Bo myśli. Bo wspomnienia. Bo motylki. Bo pobudzenie. Bo ciemne oczy. Bo Ty.

tonę w tobie