Będąc dziś w pracy miałam mnóstwo czasu na to by pomyślec o różnych sprawach. Teraz moge te myśli wyrzucić z siebie tutaj. 

Przede wszystkim moje myśli krążyły nad  samotnością i tęsknotą. Myśląc, że jestem kompletnie sama i że nikt mnie nie rozumie byłam w ogromnym błędzie. Mnóstwo osób w tym momencie może przeżywać to co ja. Każdy ma swoje wzloty i upadki. Każdy przechodzi załamanie większe lub mniejsze. Są dni w których czujesz, że wszysko zaraz runie? że spadasz na samo dno?

Tak, wiem jakie to uczucie, znam je dobrze. Bo każdy je zna. Nie ma na świecie choćby jednej osoby która byłaby w pełni szczęśliwa. Lecz najważniejsze w życiu jest naprawdę tylko to by znaleźć tą wyjątkową osobę. Nie wyjątkową dla całego świata tylko wyłącznie dla nas. I może mieć ona swoje odloty, może być najwiekszym głupkiem ale będzie to Twój głupek i nie chodzi mi tu o zakochanie, miłość, czy związek. Doszłam do wniosku, że najważniejsze jest to by znaleźć swoją 'bratnią duszę' (- oczywiście która w przyszłości może stać się Twoją drugą połowką lecz niekoniecznie). I chyba ja ją znalazłam. W pierwszej chwili pomyślałam, że po prostu mi sie to wydaje, że to głupie złudzenie. Ale gdy spojrzałam w jego oczy czułam, że znam go już tak długo, że nie boje się mu zaufać, nie boje sie przed nim otworzyć. To było takie uderzenie. Seerio nie znałam tego uczucia wcześniej. I choć w tym momencie dzieli nas ogrom kilometrów i że tak cholernie tęsknie, to nic nie zmienia bo czuje jakby był przy mnie wciąż. 

Moge sie przyznać,że już straciłam nadzieje na to, że poznam kogoś takiego, ale to przychodzi niespodziewanie, samo z siebie, bez ostrzeżeń i to jest właśnie piękne. 

Co do tęsknoty. Wiem,że to naprawdę straszne uczucie. Czuje się tak ogromną pustke w sercu której nic ani nikt nie moze wypełnić. Ale czasem lepiej czuć tęsknotę czuć to że zależy Ci na kimś niż nie czuć kompletnie nic. 

Gdy nie tęskniłam, czułam się jakbym w ogóle nie żyła, jakbym wegetowała. Nie zależało mi na niczym, i tak z dnia na dzień stawałam się coraz bardziej zimna, oschła, podła, wredna - choć wcale taka nie jestem. Brakowało mi tego uczucia tak bardzo,że stało się najgorsze. Ja  uwierzyłam, że tak ma być, że ten świat jest pozbawiony jakichkolwiek uczuć uwierzyłam tylko w tych złych ludzi, sądziłam że ten świat jest przepełniny nienawiścią i kłamstwem, że każdy myśli tylko i wyłącznie o sobie. 

Tak bardzo się myliłam..