światło schowane pod korzec.
Dodano: 6 STYCZNIA 2020
Chadzał ongi po ziemi Jan swego nazwiska, Tajemnikiem zwany,
bo ludzi unikał, na drzewa się boczył i figury przydrożne omijał.
Najchętniej po lasach samotnikował, włóczęgą trudząc duszę i nogi.
Duszę miał skrytą, a nogi bose, że to mu los półzłotka na buty poskąpił.
(...)
Zarejestruj się teraz, aby skomentować wpis
użytkownika vroniec.
Zarejestruj się
Masz konto? Zaloguj się.
