16.

Gdy leciałam napisałam notkę na oficjalnym blogu mojej Margaret po to, aby nie zasnąć.

Wyszłam z lotniska i poszłam wprost do domu mojej przyjaciółki.

W końcu ujrzałam mój kochany Londyn. Moje rodzinne miasto. Minęło kilka dni, a ja zdążyłam tak cholernie za nim tęsknić.

Nagle zauważyłam Margaret podbiegającą do mnie. Przytuliłam ją i cicho westchnęłam.

Poszłyśmy do taksówki, a po kilku minutach byłam z poworotem na lotnisku tylko razem z moją

przyjaciółką. Około północy wróciłyśmy do naszego hotelu.

Od razu pobiegłam z Margaret do apartamentu Damiana. Nie widziałam złości w jego oczach. Byłam mu za to wdzięczna.

Kiedy moja przyjaciółka zapytała się czy zostaną przyjaciółmi zapadła cisza.

Pomyślałam sobie, że pewnie nie usłyszał jej pytania. Pożegnałam się z Margaret mówiąc, że wrócę niedługo i weszłam do

domu Damiana. Przytuliłam go muskając delikatnie kącik jego ust.

Damian głaskając mnie po policzku powiedział, że słyszał jaka byłam zła i że się domyślał, że wyjadę.

Zaśmiałam się cicho siadając mu na kolana. Tak bardzo go kochałam. Wiedziałam, że dzięki mnie zmienił się na lepsze.

Od autorki:

Obudziłam się po dziewiątej. Za oknem deszcz i burza. Przynajmnie dobrze było spać :-D
Nie powiem, wyspałam się! :-*
Jutro już na Mazurki, nie mogę się doczekać. Oby pogoda dopisała przez ten cały tydzień i Wam

również życzę słonecznego tygodnia bez kropelki deszczu <3

Damian - @bieberthird. 

Margaret - @forthers.

Ps. Jeżeli czytacie kotki, to prosiłabym Was, abyście klikali "FAJNE". Chciałabym wiedzieć ile osób     

czyta to opowiadanie. Bardzo dziękuję! <3

+ Piszcie pod poprzednią misie.