Trzydzieści sześć.

Tutaj zwykła codzienność, to nie fabryka snów.. 

Dziś przytulę Cię tylko po to, by zaraz odejść. Te uczucia nietrwałe i dlatego tak cenne. Tylko szkoda, że nasze serca nie są wymienne

Chyba jestem zbyt słaby, by na trzeźwo się zabijać

Pomyśl, pierwsze kroki, poczujesz ból upadku. Przyzwyczaj się, bo będzie w chuj upadków

Rok mija i mi chyba trochę przykro.. Miałeś być tu ze mną, a nie kurwa wyjść stąd!

Idę na balkon, w ręku szlug, telefon w drugiej i napisałbym do Ciebie ale jakoś brakuje mi słów. 

Zadzwoniłbym do Ciebie ale wiem, że tego nie chcesz, wybełkotał, że Cię kocham, tu jest źle i serio tęsknię

I znów jej zapach chciałbym mieć na dłoniach

Znów nie jest tak, jak być powinno, znów chyba jestem.. obca

Blizny na dłoniach mówią o nas więcej niż słowa

W gettach gniją serca, choć to już nie czterdziesty trzeci

W bramie biją serca, a razem z nimi biją pięści

Gramy jeszcze, póki krew nie zaschła na rękach. Nie zagłuszą krzyków nawet jeśli na gardłach pętla

Serce nie sługa przecież

I nie chce słuchać przekleństwa

I nie chce widzieć łez

Jej oczy, oddech, dawał mu natchnienie

Za swoją damę mógłbym walczyć do ostatniej krwi kropli

I coś pękło między nami, coś jak mięśni zanik