Trzydzieści pięć.

tak na wstępie pytanie: czy ktoś to wgl czyta?

Bo ja sb tak to bezsensownie prowadzę i chyba kończę, bo na co to wszystko.

Wiesz, też mam uczucia, znam nawet te najwyższe

Lecz gdy patrzysz na mnie milcząc, ja też milczę.. 

Żyjemy wbrew głupim mottom typu "życie to kurwa"

Życie to frustrat, niszczy duszę i serca

Chcę coś powiedzieć, znów się duszę i zwlekam

Więc stójmy tak w milczeniu, razem patrząc w gwiazdy

Spójrz mi w oczy, powiedz, co jest na zło lekiem?

A jeśli jestem złem, powiedz, chcesz mnie znać jeszcze?

Chcę spojrzeć w twoje oczy, jak to grzech - niech spłonę

Czasem myślę czas dorosnąć, albo czas się cofnąć w ciemność

I znowu walę krechę z myślą, że będzie tą ostatnią

I albo się zaćpam albo skumam, że nie warto

Znam godzinę śmierci i przyczynę, i myślę o tym częściej, częściej niż piję

Mam lufę przy skroni i palnę sobie w łeb,

zanim powiesz że to nic nie warte

Wiatr jest zimny, a świat śmierdzi wódką

Coś pękło, kiedy przyszła codzienność. I wiesz co? Zaczęli żyć na odpierdol

To smutne, zabiła ich ulica i miłość, i przez to nic już nie będzie, jak było

Wszystko co widzą to blizny

Nie znają anioła żyjącego w twoim sercu

Pozwól im odnaleźć prawdziwego siebie

Ukrytego głęboko wewnątrz 

Pozwól im dowiedzieć się wszystkim co masz

W mojej skórze pogrzeb wszystkie swe tajemnice

Odejdź z nienawiścią i zostaw mnie z mymi grzechami

Powietrze wokół mnie wciąż przypomina klatkę

A miłość jest jedynie przykrywką dla tego, co znów przypomina gniew

Więc jeśli mnie kochasz, to pozwól mi odejść

I ucieknij zanim się tego dowiem 

Moje serce jest zbyt mroczne, by się przejąć

Nie zniszcz w nim tego, czego nie ma