Jakby to powiedzieć...

Ludziom czasami wydaje się, że są lepsi.

Mają jakieś swoje przekonania i wydaje im się, że tak jest dobrze.

Może niektórym to nie przeszkadza, za to mnie bardzo irytuje.

A dlaczego? A no dla tego, że ja jestem inna.

Ale inna nie znaczy gorsza.

Inna to znaczy wrażliwa, potrafiąca wybaczyć wszystko i wszystkim, mimo, że nie zawsze powinna...

Uczę się na własnych błędach. Może za bardzo się uzewnętrzniam, ale to już mój problem.

Poza tym co kogo obchodzi moje życie, skoro nawet nie poznał mnie osobiście?

Niektórym irytowanie mnie sprawia/sprawiało frajdę.

Godziłam się na to, bo...bo nie wiem.

Ale teraz wybaczcie, ale nie popełnię już tego błędu.

Nie potrzebuję ludzi, którzy bawią się moimi uczuciami.

Nie potrzebuję ludzi, których śmieszy to w jaki sposób myślę, mówię i czuję.

Nie potrzebuję ludzi, którzy uważają, że są za młodzi, żeby kochać i być kochanym.

Nie potrzebuję ludzi, którzy myślą, że teraz jest ich czas na zabawę i nic innego dla nich nie ma znaczenia.

A kogo potrzebuję, to ja już sama dobrze wiem.