mały wielki świat

Dotąd myślałam, że opiekuje się mną Bóg i dobry los, a resztę zrobię sama. Teraz okazuje się, jak mi tłumaczą dookoła, że bez Internetu nie da się funkcjonować. Internet to jakby mały, intymny świat dzielony z tymi kilkoma osobami, które mnie odwiedzają. Nie musimy się do siebie przyzwyczajać, jakby mniej się musimy starać, jesteśmy prawdziwsi, bardziej otwarci, coś sobie opowiadamy, np. tak jak tutaj. W czymś się radzimy, z czegoś zmierzamy i jest nam dobrze, ale bez zobowiązań, klikamy i wysyłamy w przestrzeń te westchnienia i wątpliwości, setki słów pociechy i krytyki, i jest to tak, jakby się miało jeszcze jedną rodzinę, rodzinę zastępczą, na godziny, niezobowiązującą i tylko wtedy odwiedzaną, kiedy mamy na to ochotę. To miłe, ale niczego nie zastąpi. Do zobaczenia poza siecią internetową. : )