Ile to może trwać...

Zastanawiam się, jak długo można umierać... 

Już wiem, dlaczego ludzie w takich chwilach chcą, żeby ich dobić.

Gdy spojrzę na siebie jeszcze sprzed kilku miesięcy, zastanawiam się gdzie jest tamta osoba.

Pełna szczęścia i energii. Dawała mi to miłość, teraz mnie zabija.

Wolałabym rzucić to wszystko, uwolnić się. Nie mogę.

Jestem uwięziona w tym świecie, błagająca o pomoc, ale na próżno...

Co zrobić, gdzie szukać pomocy, ciepła i miłości, wsparcia...

Gdzie kierować wzrok, gdy  Tobie wszystko jedno?

Czekałam, aż ktoś do mnie zadzwoni i powie, że to koniec.

Nie chodziło mi o to, żeby to był szczęśliwy koniec, tylko jakikolwiek.

Myślę, że czasem można chcieć już tylko, żeby coś się skończyło, obojętnie jak. 

"Kiedyś ktoś mnie zapytał: Co dla ciebie w życiu jest najtrudniejsze?

Odpowiedziałam, że nie wiem. Chyba nie ma takiej rzeczy.

Teraz już umiem odpowiedzieć na to pytanie.

Gdy dziś mnie zapytacie, co jest dla mnie najtrudniejsze, odpowiem:

-Najtrudniej w życiu patrzeć jest w oczy ukochanej osoby i widzieć pustkę.

Zupełnie nic. Obojętność. Zero tęsknoty.

Najtrudniej czuć, że się ją kocha całą sobą i wiedzieć, że bez niej nie można żyć, 

ale ona bez ciebie jest szczęśliwa. Najtrudniej kochać bez wzajemności.

Tak. Tak bym odpowiedziała."