narodziny świadomości

Jesteśmy skazani na niedoskonałość. Doskonałe rzeczy są kłamstwem. Doskonałe rzeczy są nudne. Rodzimy się, wzrastamy w świecie opartym na apokatastazie, poddani zmienijącymi się z wiekiem modelom socjalizacji prowadzących najczęściej do późniejszej resocjalizacji. W sztucznym patriotyźmie. Dobie poszukiania niezwykłego "konceptu życia",  odlani z formy, która nas niszczy. Z formy bez której nie moglibyśmy istnieć. A istnieć bez myślenia? Ciągłego podważania, pytań, szukania rzeczywistości w podsuniętych przez pamięć i wyobraźnie obrazach wytworzonych w maszynie umysłu. "Wspominamy tylko to, co nigdy się nie wydarzyło". Słyszymy niewypowiedziane słowa, widzimy nierzeczywiste obrazy, przeżywamy muśnięcia ust z którymi nigdy się nie zetknęliśmy... Podobno dzięki myśleniu jesteśmy, dzięki myśleniu istniejemy. A może to tylko zasada domniemanego istnienia? Domniemanej niewinności.... z szalejącymi w głowie namiętnościami. Z przemyconym na twarzy uniesieniem przeżywając ekstaze... św.Teresy.

http://www.youtube.com/watch?v=knbmKDUYDXc&list=RD024bjPlBC4h_8