godzina ok. 00:25 ... wsiadła do samochodu, krzykneła "kurwa co za pojeb" i nawet nie zauważyła jak spadły pierwsze łzy i dziwnego spojrzenia mamy, irytowały ją jej pytania, chciała być sama...

godzina 00:59 ... dostała sms-a, telefon leżał dokładnie przed nią na biurku, spojrzała na ekran, zobaczyła TO imie, bała się nacisnąć "Pokaż", bała się zawartości, przeczuwała najgorsze.. odczytała go i znowu nawet nie zauważyła jak po jej policzku spłynęła pierwsza łza, potem druga, trzecia i tak dalej ... odpisała chodź nie miała siły, nie miała siły nawet pisać, zrobiło jej się ciemno przed oczami gdy pomyślała "Dlaczego?!", uświadomiła sobie że już nigdy go nie przytuli, nigdy nie pocałuje, nigdy nie dotknie.. dotarło do niej jak bardzo go nienawidzi, i jak bardzo go kocha. Wspomnieia nie pozwalały jej oddychać, w głowie słyszała cały czas to "Kocham Cie, Łobuzie", uwielbiała gdy to mówił, jak długo już tego nie słyszała.? i już nie będzie jej dane tego usłyszeć. Myśłała o dawnych obietnicach, wyznaniach, chwilach spędzonych razem. Lecz tak naprawde ninawidziła także siebie, wiedziała ile jest w tym wszystkim jej winy. Ale przecież kocha się pomimo wszystko, nie za coś ?! Ona to potrafi, on raczej nie. Nienawidziła życia, dlaczego nie może być poprostu tak bezgranicznie szczęśliwa jak kiedyś, jak rok temu.

godzina 01:43 ... siedzi przy komputerze, z kapturem na głowie i zapłakaną twarzą, trzymając w ręku papierosa i trzęsąc się z zimna nadal myśli o wszystkim, lecz uważa, że nie warto pisać o tym wszytskim publicznie. reszte zachowa dla siebie. i choć bardzo cierpi, lekarstwem na ból jest tylko on. lekarstwem, którego nie dostanie. bo skazana jest na cierpienie. lecz powoli zaczyna się przyzwyczjać.....

...a teraz pójdzie spać, chciałaby zasnąć i już się nie obudzić, lecz wie że życie toczy się dalej, że choć nie ma tego najważniejszego to i tak ma po co żyć, więc wstanie rano, wytrze łzy, umyje twarz, pomaluje się żeby nie było widać zapuchniętych oczu, naklei uśmiech i wyjdzie.