2.

10.10.2020r.

Drogi Arturze!

Dziś doszło do mnie, że w czwartek straciłam nie tylko Ciebie. Straciłam mojego najlepszego przyjaciela, straciłam kogoś, kto zawsze wiedział co powiedzieć. Po zajściu z sam dobrze wiesz kim z trudem trzymałam sie na nogach, ale mówiłeś, powtarzałeś mi to, co sama wmawiam sobie i innym, żeby wiedzieli, że nic nie może mnie skrzywdzić. Silna i niezależna kobieta, tak? Gdzie jest teraz? Gdzie jest ktoś, kto będzie w to wierzył i mi powtarzał? Mnie samej znów to nie przejdzie przez usta, a nie mam już nikogo, któ mógłby mi to powtarzać, aż bym w to uwierzyła.

Kochanie pamiętasz jak mówiłam, że tak łatwo sie nie poddam, że będe o Ciebie walczyć? Przygotuj się na tę walkę, bo usłszysz wszystkie pytania i będę oczekiwać konkretnych odpowiedzi. Mówiłam też, że w każdej chwili możesz zmienić zdanie - zaprzeczałeś, że tak sie nie stanie, więc jeśli to koszmar, to obudź mnie pocałunkiem na dzień dobry i powiedz, że to był TYLKO zły sen... Jednak, gdybym przegrała tą walkę a ten koszmar dzień za dniem stawał się coraz bardziej rzeczywisty - odejde.

Prawie tak samo jak odchodzą CI, którzy umierają. 

PS To troche nie na miejscu, ale sprzątałam łazienke z "prac remontowych".. cieknie mi woda. Nie mam kogo poprosić o pomoc, może jednak mógłbyś przyjechać zobaczyć czy coś da sie z tym zrobić? Albo co trzeba z tym zrobić? 

Przepraszam, zapomniałam.

Przecież wiem, że już dla Ciebie nie istnieje.

Kieydyś napisałabym, że dam rade sama, że musze.

Wiesz co?

Nie musze.

Wiem, że nie dam sobie rady sama.

I chyba w cale nie pisze tu już o łazience.

Ja