dołączam do społeczności photoblogowej, aby jak większość zgromadzonej tu ludności dzielić się swoimi prolemami. nie ważne czy ktoś to bd czytał czy nie.. ważne, że ja to z siebie wyrzucę i bd mi lżej. wiele osób chwali się jakich to oni mają cudowny przyjaciół. ale kto to naprawdę jest przyjaciel, na czym polega ta przyjaźń? w codziennym życiu otacza nas tylu ludzi... rodzina, znajomi, pracownicy, pracodawcy, nieznajomi itp. każdy z nas ma jakieś problemy, z którymi bardziej lub mniej sobie radzi. czasem z pomocą kogoś innego, czasem bez niej. każdy z nas ma, lub chce mieć osobę, dzięki której bd lżej, która nam pomoże w każdej sytuacji, doda otuchy. mamy tylu znajomych, tak dobrze nas znają, mamy 'przyjaciół', ale czy aby na pewno nimi są? czy to czasem nie są zwykli koledzy, z którymi tylko się dobrze dogadujemy? nie chcę osądzać każdej osoby, dlatego też zacznę mówić w swoim imieniu. ja np nie mam prawdziwego przyjaciela. mam wielu znajomych, z którymi znam się już od przedszkola, wychodzimy na imprezy razem, odpały mamy wspólne, pozwalamy sobie na wiele wobec siebie ale to nie są prawdziwi przyjaciele. oni myślą że wiedzą o mnie wszystko, a tak naprawdę to, co o mnie wiedzą jest dosłownie ułamkiem mnie całej. nie mam osoby, której mogłabym się zwierzyć z problemów osobistych czy rodzinnych, której opowiedziałabym całe moje życie, przed którą bym mogła się otworzyć. a chciałabym. niestety do tej pory jeszcze nie spotkałam nikogo godnego takiego zaufania. mam nadzieje że kiedyś znajdę, bo tłumić w sobie ból, i inne przeżycia, być tak skrytym jest strasznie ciężko. ale jakoś sobei muszę z tym radzić. póki co. okey, nie będę tu wylewać więcej swoich myśli dziś. narazie wystarczy to, co jest. jak narazie, daje radę. jest looz. 

and now... education and next ---> relaxation ;d

tak na dobry początek:
LifeHouse