suck.

Drogie wszechwiedzące nędzniki, kończe z fotoblogiem, jest że tak to określę, zbędny.

Dzięki Twojemu wstawiennictwu, o Ręko Opaczności, wiem, że moje pogarda została słusznie ukierunkowana i trafiła na żyzny grunt. Nie potrzebuję pięciuset znajomych, tym bardziej tysiąca. Choć właściwie pewnie tylu lub więcej ich mam, gdyby tak pokusić się o zliczenie wszystkich ludzi, którzy stanęli na mej drodze od początku mojej egzystencji, mmm. Jakoś nie widzę potrzeby utrzymywania płytkich relacji, brzydze się tym tak bardzo jak pestkami w arbuzie. To niedorzeczne, porównuje społeczeństwo do arbuza, hehe. Podobno czosnek pomaga na wszystko, so eat garlic become suckersproof. Czasami, bo mam takie cudowne momenty w życiu, udaje mi się wyrwać z tej zapomnianej przez bogów czarnej plamy na mapie świata/krainy bułgarów, zieleni i rozpaczy. Czasami, nawet wychodzę na miasto. A, że z racji mojego cierpkiego charakteru i nikczemnej aparycji, zazwyczaj lubię robić to sama, bardzo nie lubię, jak mi jakieś kurwy przeszkadzają w odbiorze bodźców wizualnych i dzwiękowych. BARDZO. O nikczemy wysłał na ziemię bandę tępych, lubieżnych młotów z browarami w prostackich łapach, którzy swoimi rubasznymi komentarzmi, przerywanymi pojedynczymi salwami śmiechu, wyrządzili trwałe krzywdy mojej wrażliwej, aspołecznej psychice. Zagłuszyć pohukiwania tych nieczułych dziadów potrafiło tylko moje ostentacyjne narzekanie pod nosem. Oby zdechli, serio. Całuję z całego mojego czarnego serduszka profanowanie takich eventów.  Postuluję również o wywożenie na taczkach z ulic mojego miasta takich oto indywiduów, serio. Zaimprowizuję chyba w niedalekiej przyszłości jakieś referendum. Ku chwale sztuki i ojczyzny.

Ah i na koniec dodam (ponownie), tak bardzo was nienawidzę.

Wszelkie pytania proszę kierować tutaj ------> www.formspring.me/theundeadlife

kocham Cię.