Ulicznybeatbox - 5 (e)

On nigdy nie zostawi mnie

-Nie wiem, o którym wypadku Pan mówi. Dopiero co przyszłam do pracy.

-Pani chyba kpi! - Krzyknął.

Wtedy do szpitala akurat wszedł Paweł.

-Uspokój się stary. - Powiedział, klepiąc Krzyśka po ramieniu.

-Nie umiem, kurcze, nie potrafię.

-Idź usiądź. Daj mi chwilę.

-Ech, dobra. - Wzdychnął.

-Dzień dobry. Nazywam się Paweł Wierciński i jestem przyjacielem tego mężczyzny. Dziś na trasie do Zakopanego taksówka miała wypadek. Przywieziono taksówkarza i pasażerkę przetransportowano do szpitala helikopterem. Chcielibyśmy dowiedzieć się kim jest ta kobieta. Jakie są jej dane personalne. Rozumie Pani, czy nadal nie?

-Tak. Teraz już tak. Zaraz zadzwonię na Izbę Przyjęć. Proszę sobie usiąść.

Paweł podszedł do Krzysztofa.

-Zaraz się dowiemy wszystkiego. Spokojnie.

-Nie umiem być spokojny, mam przeczucie, że to ona.

Ich rozmowa trwała dość długo, aż Krzysiek nie wytrzymał.

-Niech mi ktoś powie czy ta kobieta to moja żona!

-Chwileczkę, staram się do ustalić! - Próbowała wytłumaczyć się pielęgniarka

-Banda kretynów tutaj jest! Syf w papierach! Narzekać tylko potrafią na swoje warunki pracy! Na pensję! A kiedy przychodzi co do czego nie potrafią nawet jednego nazwiska ustalić! Polki NFZ ! - Krzyczał coraz głośniej.

-Stary - Paweł go złapał za ramię. - Uspokój się! Taka jest procedura.

-W głębokim poważaniu mam ich procedury! Moja żona może właśnie umierać a oni nawet nie mogą się połączyć z piętrem wyżej, czy gdzieś, żeby dowiedzieć tego!

-Przepraszam, że to tak długo trwało - Ich dyskusję przerwała pielęgniarka, która mówiła spokojnym tonem. - Taksówkarz to Wiesław Grzeszczyk - kontynuowała.

-Ale mnie nie interesuje taksówkarz!

-A kobieta nazywa się Filek Karolina.

-Gdzie! Którędy! Jak mam się u niej znaleźć?! - Słowa pielęgniarki były dramatyczne dla Krzyśka.

Poczuł jak robi mu się słabo ale nie poddawał się.

-Zaprowadzę Panów, proszę za mną.

-SZYBCIEJ!

Szli tak korytarzem, mijali sale, na pierwszym piętrze, na drugim aż dotarli na trzecie piętro.

-Tutaj leży Pani Karolina Filek. - Pielęgniarka wskazała łóżko za przeźroczystą szybą.

Leżała tam, przypięta do rurek, rureczek. Oddychała za pomocą jakiejś maszyny. To był ogromny wstrząs dla Krzysztofa. Jego ukochana może umrzeć, odejść z tego świata i zostawić go tu samego. To było niedopuszczalne. Jak to możliwe?!

-Przepraszam, mogę do niej wejść? - Po jego policzkach spłynęły łzy.

-Niestety. Lekarz nie wyraził zgody. - Pielęgniarka, wciąż kontynuowała rozmowę spokojnym, kojącym głosem.

-BŁAGAM PANIĄ -Krzyknął na cały szpital.

-Nie.

-Boże, nie zabieraj jej.. - Słowa te wypowiedział przez łzy i siadając na krześle pod drzwiami ukochanej wyjął telefon.

CDN. w notce pt. :

"Ulicznybeatbox -5 (f)