destiny.

wzruszyła nieznacznie ramionami, co bardziej wyczuł, niż dostrzegł.

- przyzwyczajenie? - podsunął jej.

- czyli moja druga natura?

- właśnie. podobno przyzwyczajenie to druga natura każdego człowieka.

- nie chcę być każdym człowiekiem. wolę być kobietą.

- każdą kobietą?

- w każdym razie kobietą.

pocałował ją w czoło.

- jako kobieta i tak masz więcej niż jedną naturę.

- dzięki temu jestem naturalna.

- a co jest twoim przyzwyczajeniem?

- Ty.

- łatwo się przyzwyczajasz.

- owszem - wysunęła się z jego ramion. - do Ciebie łatwo - zastanowiła się. - i trudno byłoby mi się od Ciebie odzwyczaić.

- nałóg?

- uzależnienie.

przesunął dłonią po jej włosach.

- nie chcę mieć żony narkomanki.

- ale ja chcę mieć męża jak narkotyk.

- to kobiety zazwyczaj bywały nazywane heroinami.

nie przestawała patrzeć mu w oczy. w kącikach jej ust pojawił się dobrze znany mu uśmieszek.

- a jednak zwariowałaś?

- tak. na twoim punkcie.

- to twój punkt widzenia?

- to mój czuły punkt, kochanie.

- niby ja?

- w każdym razie nie na niby.

- zdobyłaś zatem punkt.

- owszem. i wygrywam.

popatrzył na nią uważnie.

- Ty zawsze wygrywasz, prawda?

- czyżbyś czuł się przegrany?

- nie pozwalasz mi się tak poczuć.

- sobie też nie pozwalam na to, abyś czuł się w ten sposób.