I chyba zapominamy kim jesteśmy .
Zapominamy o swoich celach .
Przestajemy być ludźmi .
Zaczynamy ranić .
Ale nie przestajemy kochać tego co było dla nas ważne.
Właśnie to jest to przez co najbardziej cierpimy i przez to ranimy .
Kochamy ludzi , którzy nas zostawili , może nawet zapomnieli o nas.
Kim oni są ? Zdrajcami , bo obeicywali , że będą zawsze.
Walczy mimo wszystko , starasz się by wrócili .
Ale to jest nic nie warte już jest zapóźno .
Kochaj zawsze tych , którzy kochają Ciebie .
Nie zawiedź jej czy jego .
Obiecałeś to bądź nie rań .
Przeszłość nie wróci , ale teraz możesz zbudować coś wspanialego .