...

Czemu tęsknimi za tymi którzy nie tęskni a za nami? Z dnia na dzień uświadamiam sobie, że coraz bardziej mi Go brakuje, że coraz częściej o nim myślę, chciałabym tak po prostu się do niego przytulić, czuć, że jest przy mnie, ale wiem, że tak niestety nie będzie. Oboje zaczynamy życie od nowa bez siebie. Nie powiedziałam mu wielu rzeczy prosto w oczy mimo, ze bardzo chciałam, ale bałam sie. On wiedział o mnie wszystko, o moich bliznach, o wszystkim. Czasem jak widzę Go gdzieś na mieście, mam łzy w oczach. Nie widuje Go na szczęście często, bo nie mieszka tutaj, ale i tak widok jego samego albo z rodzina/znajomymi doprowadza mnie do płaczu. Chciałabym to wszystko naprawić, by było tak jak kilka miesięcy temu, ale wiem, że tego nie naprawie... Pozostaje mi tylko zapomnieć, chociaż wiem, że nie dam rady, bo robię to od marca... Kocham Cie... ; ( <3