i dalej będę prowadzić mój monolok do krzesła . Teraz jesteś tylko moją weną, nic więcej. Ale gdyby nie ta wena nie siedziałbym tutaj teraz i nie rozmyślała. Więc w tym momencie jesteś wszystkim. Zaprzeczam sama sobie mówiąc, że nie jesteś dla mnie ważny. I zaczynam czuć nadmiar alkoholu w mojej krwi i słyszeć szum w mojej głowie. Dlaczego w takim razie pisze? Pieszę by nie zamknąć się w sobie, lecz pisząc to czuję, że się zamykam. Wszystko zaczęło się przez ciebie. Nie mam ochoty myśleć "co by było gdyby". Nie mam zamiaru myśleć o całym Tobie. Wyobrażam sobie, że siedzisz na przeciwko mnie. Siedzisz nie spełna pół metra ode mnie. Czemu niec nie mówisz? Tylko ten Twój wzrok... Zero gestu, mimiki, czegokolwiek, tylko ten Twój niemiły, przeszywający mnie na wskroś, zimny wzrok. I wezmę w swoją dłoń papierosa, albo tylko tak sobie wyobrażę, gdyż własnie w tym momencie mi się skończyły. Zamiast tego biorę łyk wina, które stoi na małym stoliku, który kupiłam razem z Tobą. Siedzimy w ciszy i wbijamy swoje wzroki w nasze postacie. No nic, idę po bluzę bo zaczyna robić się zimno. Zostawiam Cię samego z winem, pustą paczką po fajkach, pełną popilniczką i nową zieloną zapalniczką. 

<3