Nie możemy znaleźć chwili dla nas. Niby czas nie pozwala, mówimy, że zaraz.

Lecz zaraz nigdy nie nadchodzi. Ciężko się pogodzić, kiedy nie wiadomo o co chodzi

Wyrzucam wszystko, co w środku boli mnie

To pozwoli mi Tobą napoić się. I wzajemnie: napij się mnie

Sącz mnie jak drinka przez słomkę

Życie jest jak ostatnia kromka chleba

Zjedzmy razem ją, by w samotności nie umierać

Zjedzmy ją zanim wyschnie 

Nie odkładajmy miłości na potem, bo jak bańka pryśnie

Gonimy za tym, co ulotne

Po co ten pośpiech? Znajdźmy czas, by złapać oddech

Zbudujmy z miłości statek

Który połączy nasze światy na zawsze

Polećmy na jedną z planet. Gdzie czas ważny być przestanie

Nasze ciała staną się jednym ciałem. Zmyjemy krew z ust, zagoimy rany

Poznamy prawdę o nas samych.

 Wskoczmy w taką rakietę. Co nas wystrzeli w kosmos, uniesie wysoko. 

Tak że nie będziemy widzieć nic poza sobą

Będziemy szli koło siebie za rękę w zwolnionym tempie 

Trzy, dwa, jeden, start!

Ten stan jest tego wart, więc usiądź koło mnie. Nie opancerzaj się, nie myśl, co będzie 

Lećmy tam razem, tu i teraz, kochanie

Bo to jest nam pisane jak H.W.D.P.. na ścianie