Człowiek się uczy na błędach; co nie zabije to wzmocni ...to wszystko nieprawda,

są ludzie którzy potrafią 10 lat walić głową w ścianę i ciągle są zdziwieni,

że ich głowa boli a ściana stoi. Także człowiek się uczy na błędach wtedy kiedy wie,

że je popełnia....no i co nie zabije to wzmocni....co nie zabije to, nie zabije,

wcale nie musi wzmacniać. Potrafi sponiewierać i zostać na całe życie.

Dlatego dziś wyciągam wnioski, nie chcę znów za jakiś czas mówić:

"było pięknie, było, ale się zesrało i niewiadomo dlaczego".

Większość ludzi poznaje świat przez to co widzi,

zapamiętuje życie jak obrazy i kadry filmowe.

Ja natomiast świat głównie odczuwam.

Poznaje i pamiętam poprzez dotyk, zapachy, smaki i gęstość powietrza...

Myślę, że chyba nikt na pewno nie może stwierdzić, że jest dobrym człowiekiem.

Ja również, ale wiele momentów w moim życiu właśnie na to wskazało.

Po prostu czułam to swoim sercem, i tak samo czuję dobro serca ludzi,

którzy dziś mnie otaczają. Wiem, że mogę się sparzyć,

ale wciąż towarzyszy mi światło, które powtarza,

że w ostateczności wszystko będzie dobrze. Popełniam błędy,

bo życie właśnie na tym polega. Poza tym są różne rodzaje błędów.

Istnieją takie, które warto popełnić i zdarzają się też takie,

które są niedopuszczalne. Tych drugich staram się unikać.

Po tych pierwszych - jak wcześniej - wyciągam wnioski

by paleta moich przeżyć była nie tylko bogata, ale również wartościowa.

Może trochę zbyt wiele o tym wyciąganiu wniosków. Życie jest po to by żyć,

nie ma żadnej lepszej filozofii pewnych kwestii niż te najdosłowniejsze.

Żadne trudne i skomplikowane wypowiedzi nie określą tego co jest tam głęboko wewnątrz.

Są pojęcia, których próba zdefiniowania może im jedynie umniejszyć 

i nie wnieść ani nic nowego ani nic lepszego.

słodkiego, miłego życia to sposób bycia

dolce vita