Prosty przekaz, prosty chłopak, proste serce moje,
Co dzień tą prostotą zapełniam zmysły swoje,
Nie pieniądze, nie prezenty, nie w pracy pozycja,
Często zapominam co daje radość życia, 
Ile razy wulkan gniewu gasił promień Słońca,
Narzekasz? A co ma mówić chłopak z dworca,
W deszczu późną wiosną, tęcza kolor mieni,
Uśmiech twojej matki, tak rzadko się go ceni,
Pełnia ciepłą nocą i blask Księżyca, 
Zatrzymaj się, zastanów, czego chcesz od życia,
Wschody Słońca, kiedy sen powieki trzyma,
Momenty bezcenne ,gdy w komplecie jest rodzina,
Widok twej kobiety, kiedy plastik to nie ona,
Dużo łatwiej życie płynie, kiedy kocha żona,
Człowiek bez swej pasji, to jak dom bez właściciela,
Niby wokół inni, a samotność mu doskwiera, 
Piękne chwile na koncertach, gdy membrany krzyki palą, 
Kiedy jeden człowiek, rusza całą salą,
Niepotrzebne życie VIPa i inne wygody, 
Nie umiesz bez pieniędzy, to spróbuj żyć bez wody,
Miej to na uwadze i niech da do myślenia,
Trudniej cenić jest człowieka, niż po nim wspomnienia.