Gdybanie

Uwielbiam to zdjęcie. Bardzo podoba mi się zabawa światłem oraz taki elficki klimat.

Wakacje się skończyły. Jutro powrót do pracy. Jestem bardzo ciekawa tego, co czeka na mnie po powrocie, jakie zadania. Mam sporo motywacji.

W ogóle pojutrze idę na grupową sesję terapeutyczną i zamierzam złożyć wypowiedzenie. Chodziłam na tę grupę od półtora roku i muszę przyznać, że może nie bezpośrednio ale miało to na mnie pozytywny wpływ w dłuższej perspektywie. Uczestniczenie w takiej terapii pomogło mi zrozumieć, że problemy które posiadam nie są efektem tego, że jestem zepsuta i wymagam naprawy. Jest to po prostu wynik tego, że odbieram świat inaczej i inaczej przeżywam. Przez lata rodziło to wiele nieporozumień oraz konfliktów wewnętrznych. Trochę jakbym mówiła w innym języku. Nie trudno w takiej sytuacji o rozwój C-PTSD. Cieszę się, że świadomość się podnosi, że jako społeczeństwo wiemy więcej i bardzo cieszę się, że obecnie dzieci posiadają większy dostęp do wsparcia czy to ze strony rodziców, szkoły czy innych dorosłych.

Dzisiaj daję sobie przyzwolenie na to, żeby gdybać:

Co by było gdyby zdiagnozowano u mnie spektrum autyzmu w dzieciństwie?

Co by było gdybym miała dostęp do indywidualnej edukacji?

Co by było gdybyśmy w rodzinie mieli zasoby, żeby się lepiej komunikować? 

Co by było gdybym nie musiała maskować swoich cech autystycznych?