List do siebie z przeszłości

Droga Dominiko,

Wiem, że nie przepadasz za tym jak ktoś się do Ciebie zwraca pełnym imieniem ale nie robię Ci tego na złość. Chciałabym żebyś wiedziała, że traktuję Cię poważnie, bo za czasów kiedy prowadziłaś tego photobloga nikt tego nie robił.

Byłaś zagubiona i samotna. Często nie rozumiałaś ludzi, świata i niejednokrotnie doświadczałaś odrzucenia. Popełniałaś błędy ale zawsze się jednak starałaś i nie można Tobie tego odmówić. Z perspektywy czasu chciałabym Ci jednak przekazać, że dziękuję Ci za to, że byłaś. Dziękuję za Twoją pasję do grafiki, do koni, do rysowania, do pisania. Miałaś ogromny wpływ na to kim jestem teraz. Zaslugiwałaś w tym wszystkim na zdecydowanie więcej niż otrzymałaś. Przede wszystkim na wiecej wsparcia ze strony swoich rodziców. Zaslugiwałaś na to by być widzialna, zaslugiwałaś na to żeby Twoje potrzeby zostały zauważone i właściwie zaopiekowane. Bardzo dużo przeszłaś i byłaś w tym całkiem sama. Jestem godna podziwu wobec Ciebie. Wobec Twojej wrażliwości, która jest jednocześnie Twoją siłą.

Przepraszam, że traktowałam Ciebie źle. Źle o Tobie mówiłam, biłam Cię i wyżywałam się na Tobie. Przepraszam, że robiłam to regularnie i za każdym razem Cię obwiniałam o wszystko cokolwiek nie poszło po mojej myśli. Nie zaslugiwałaś na to. Obiecuję Ci poprawę. Pozwól mi się sobą zaopiekować. Chcę spełnić każde Twoje marzenie, bo w końcu mogę. W końcu mogę być dla Ciebie osobą - dorosłym, którego tak bardzo brakowało Ci w tamtym okresie, kiedy prowadziłaś tego bloga. W końcu Cię rozumiem, widzę i doceniam. Dzięki temu, że jesteś w końcu czuję się kompletna.

Już nigdy nie będziesz sama i już nigdy nie bedziesz musiała wołać w pustkę o pomoc, która nie nadejdzie.

Dziękuję za wszystko. Przykro mi, że musiałaś się z tym wszystkim mierzyć ale już nie musisz.

Jestem tu dla Ciebie. Uwielbiam to zdanie i wiem, że przez tyle lat brakowało Ci aby ktoś w końcu je wypowiedział. Nie jeteś problemem i nigdy nie byłaś.

Ściskam

Dorosła Dominika.