Najpierw Ci się podoba - tylko tyle. Później zauważasz, że obchodzi Cię to z kim gada, jakie ma koleżanki i kolegów. Kolejnym etapem jest ogarnięcie czy nie ma dziewczyny- chociaż jeszcze wypierasz się, że pod żadnym pozorem on Ci się nie podoba. W końcu przyznajesz przyjaciółce- zauroczenie. Trwa to dość długo. Jest oglądanie się za nim na ulicy, śledzenie jego życiorysu , zainteresowań. W końcu zaczynasz czuć, że serce inaczej pyka - kochasz go, ale udajesz przed sobą, że to nie prawda. Bo przecież to idiota. Po paru miesiącach przyznajesz się już jawnie, że go kochasz i nie będziesz potrafiła żyć bez jego widoku. Nie możesz przestać o nim myśleć. Wkręcasz się w jego towarzystwo, by się do niego zbliżyć. A cały ten proces tylko po to, by dowiedzieć się że jesteś tylko zwykłą koleżaną, która jest dla niego ważna tylko wtedy gdy jej potrzebuje.