zmiany, zmiany,zmiany

Minęło tyle miesięcy od jakiegokolwiek wpisu na moim blogu. Zmieniłam się, jak wygląd photobloga. Zmieniłam się i mam nadzieję, że dalej będę się zmieniać. Myślałam, że dam radę dłużej nie korzystać z mojego forum, na którym wykrzykuję w wirtualnym świecie co mnie boli i denerwuje. Niestety... Niestety nie jestem tak silna, aby trzymać się z daleka od tego. Tyle się zmieniło w moim życiu, że nawet nie zdajecie sobie z tego sprawy. Jak mielibyście o tym wiedzieć, skoro izolowałam się od jedynego ratunku? Od jedynego miejsca, gdzie mogę powiedzieć wszytsko i nie jestem oceniana. Zacznijmy od początku. We wrześniu było strasznie, zawalone przyjaźnie, nadzieja na nowe, która szybko legła w gruzach. Zobaczylam, że ja nie potrafię mieć koleżanek. Jest to straszne. Nigdy nie miałam prawdziwej przyjaciółki, choć jest to coś czego zawsze strasznie pragnęłam. Zwykłej przyjaźni, nie wiem... Może ja mówię tylko, a jest to aż... Może w erze komórek i komputerów oraz przeganiania się w gadżetach z jabłkiem nie ma czegoś takiego jak przyjaźń. NA szczęście mam kolegów, na których na prawdę mogę liczyć. Wiem, że nie ma mowy, abym poszła z nimi na zakupy do centrum handlowego, ale moge z nimi porozmawiać i pójść na koncert. Chociaż zazdroszczę, nie lubię tego w sobie, ale ZAZDROSZCZĘ!!! Dziewczynom, które mają przyjaciółkę, której wszystko mogą powiedzieć, tak jak w słynnym amerykańskim serialu "plotkara" Serena i Blair. Mimo wad, mimo kłótni i wojen, są dla siebie jak siostry. I tego im strasznie zazdroszczę. Wiem, że jest to jak jad rozprzestrzeniający się po moim ciele, ale nie uważam sie za gorszą w tym momencie, bo chyba każda/y z was doświadczył/a kiedykolwiek tego uczucia pożerającego was od wewnątrz. Chyba będę tu częściej wpadać. To mnie dobrze nastraja na resztę dnia...

Strasznie długo mnie nie było, ale tak jak pisałam wyżej miałam taki własny "odwyk" od wszytskiego.

Ten rozdział jest wyjątkowo osobisty, jak wam się podoba? :D