Tyle książek przeczytałam i nic. I wciąż się zastanawiam na tym, ale nigdy nie potrafiłam zrozumieć dlaczego właściwie dobroć wyszła z mody.

Czasem ciężko ugryźć się w język. Kto chciałby wiązać się z kimś kto nie może powstrzymać się od ciętych uwag. Przecież to może definiować kobietę niezależną, która nie potrzebuje nikogo, dlatego ma taki paskudny charakter. Kobieta albo dziewczynka, która na siłę wszystkich odstrasza pomimo tego, że brzydzi ją własny charakter. Czasem ciężko ugryźć się w język. Wie, że robi źle, nikt nie chce takiej osoby. Ona nie chcę być taką osobą. Naprawdę, cholera, ciężko zmienić przyzwyczajenia. Budzisz się rano i zastanawiasz, po co udajesz taką sukę albo raczej dlaczego nią jesteś, nie robisz tego specjalnie po prostu masz taki mechanizm. Nawet nie dziwi Cię, dlaczego jesteś sama, dziwi Cię tylko własna głupota. Nie kierujesz się rozumem. Nie oszukujmy się bycie suką to tylko chora powłoka wykreowana w Twojej głowie, przez sytuacje. Tylko to nic nie zmienia oprócz tego, że jesteś coraz bardziej niedostępna, a tak silnie potrzebujesz uwagi i troski. Najlepsza część to zdać sobie sprawę z wad i najgorsza część to nie umieć ich zlikwidować.

Puk puk

Nikogo nie ma w domu.

To ja przyjde jak już ktoś będzie.