ZHP

Coraz częściej spotykamy się z pytaniem: Czy żeby być członkiem Związku Harcerstwa Polskiego muszę być chrześcijaninem?. Pojawia się ono nie tylko w życiu realnym, lecz także w internetowym. Osoby, które dociekają dlaczego tak się dzieje, wnioskują, że wiąże się to z wprowadzeniem techniki w życiu człowieka oraz próbą zmierzenia nawet tego, co nie jest do zobaczenia pod mikroskopem: miłości, braterstwa, więzi. A jaki stosunek do wcześniejszego pytania ma samo ZHP ?

Statut i przyrzeczenie

W drugim paragrafie, punkcie drugim, drugiego rozdziału statutu ZHP czytamy:

ZHP jest dobrowolnym stowarzyszeniem otwartym dla wszystkich bez względu na pochodzenie, rasę czy wyznanie.

 

Kwestia wiary zostaje więc jasno wyjaśniona. Mimo to, wciąż wiele osób  przyszłych lub obecnych harcerzy  odczuwa wątpliwości patrząc na Przyrzeczenie Harcerskie, którego treść brzmi:

Mam szczerą wolę całym życiem pełnić służbę Bogu i Polsce, nieść chętną pomoc bliźnim i być posłusznym Prawu Harcerskiemu.

 

Opierając się o nie, możemy stwierdzić, że już od momentu oficjalnego dołączenia do szeregów Związku Harcerstwa Polskiego zostaje nam narzucona ideologia, z którą wiąże się wiara w Boga. Mimo wszystko, analizując przyrzeczenie widzimy, że nie zobowiązujemy się do okazywania naszej wiary tudzież jej braku, lecz deklarujemy służbę Bogu, a co za tym idzie, zobowiązujemy się utrzymywać przyjazne stosunki z kościołem i pomagać mu jako organizacji.

Jednak ZHP nie wytworzyło odmiennej treści Przyrzeczenia Harcerskiego dla ateistów. Wiele drużyn zmienia je na swoje potrzeby, jednakże dzieje się to tylko z powodu mitu, który został rozpowszechniony na dużą skalę.

Rozwój duchowy młodego człowieka

W Statucie ZHP znajduje się również stwierdzenie:

Podstawą wychowania w ZHP są normy moralne, wywodzące się z uniwersalnych, kulturowych i etycznych wartości chrześcijaństwa. ZHP uznaje prawo każdego członka Związku do osobistego wyboru systemu wartości duchowych.

 

Przez te zdania kolejny raz dostrzegamy to, że organizacja nie zmusza do przyjęcia określonych wartości duchowych, lecz zachęca do ich wyboru. ZHP wręcz nakłania młodych ludzi do poszukiwania własnej drogi, z którą w pełni się zgadzają oraz do kultywowania i wiernego przestrzegania jej zasad tudzież wzorców, które ze sobą niesie. Związek Harcerstwa Polskiego idealnie wpasowuje się w rozwój młodzieży, która pragnie doświadczać nowych rzeczy. Tym samym, nie narzuca jednej, konkretnej wiary, ale zachęca do oddania się i niesienia pomocy społeczności, którą wokół siebie tworzy kult religijny.

Oficjalne stanowisko

Stanowisko nr 4/XXXVI Naczelnego Sądu Harcerskiego ZHP z dnia 06 października 2013 roku w sprawie prawa do osobistego wyboru systemu wartości przez członków ZHP brzmi:

W oparciu o postanowienia wskazanych przepisów Statutu ZHP, jak również kierując się tradycją Związku i doświadczeniem instruktorskim członków Narodowego Sądu Harcerskiego ZHP, Naczelny Sąd Harcerski ZHP stwierdza, że członkiem ZHP mogą być osoby niewierzące w Boga, deklarujące się jako ateiści i agnostycy oraz niewiążące wyznawanego przez siebie systemu wartości z wartościami chrześcijańskimi. Ponadto w ocenie NSH ZHP instruktor, który przyjmuje Przyrzeczenie Harcerskie od osoby, która w sposób niebudzący wątpliwości deklaruje się jako ateista lub agnostyk, niewyznający wartości chrześcijańskich, nie łamie przepisów Statutu ZHP.

 

Związek Harcerstwa Polskiego jest więc organizacją, która akceptuje inne wierzenia, niż chrześcijaństwo, przez co tak wielu ludzi ją ceni. Pomimo Prawa Harcerskiego, można w ZHP dostrzec ogromną ilość miejsca pozostawioną na dowolność i własne opinie.

Ideały

Ktoś kiedyś powiedział, że harcerstwo jest dla wszystkich, ale nie dla każdego. Każdy kandydat do drużyny powinien zdawać sobie sprawę, że wstępuję do organizacji, która ma jasno sprecyzowane ideały. Uznaje je za swoje własne. Sytuacja ta jest klarowna i jasna również w przypadku osoby, która uważa, że nie wierzy w Boga. W tym miejscy należy się zastanowić: czyj to jest jej problem? ZHP czy osoby niewierzącej? Jeżeli dobrowolnie przyjmuje ona na siebie obowiązek realizacji i będzie podążać drogą Prawa i Przyrzeczenia, to wcześniej czy później musi nastąpić jej przebudzenie. Obowiązkiem i powinnością instruktora jest to, aby osoby poszukującej nie zostawiać samej sobie.

hm. Wojciech Hołdys

Zgadzam się ze słowami hm. Hołdysa. Mówi on o czymś, co powinno być oczywiste. Jednostki zawsze musiały podporządkować się ogółowi, mimo, że ogół ich nie odrzucał. Dodatkowo poprzez karność i wypełnianie swoich obowiązków harcerze, którzy nie wyznają konkretnej wiary,  mają większą szansę na znalezienie jej.