Daj nam wiarę, że to ma sens,

że nie trzeba żałować przyjaciół,

że gdziekolwiek są - dobrze im jest,

bo są z nami choć w innej postaci.

I przekonaj, że tak ma być,

że po głosach ich wciąż grży powietrze,

że odeszli po to by żyć i tym razem będą żyć wiecznie...

Nie lubie tak samo dobra i zła.

Łącząc je w parę sami siebie zmuszamy do wyboru.

A przecież nie lubimy wybierać.

Zmuszeni jesteśmy tylko do wolności.

A wolność to wcale nie nagroda

lecz kara.

Sama nie wierzę, że wstawiam zdjęcie.

Generalnie planuję zostać tu na stałe.

To znaczy przynajmniej narazie.

Jest to kolejna z decyzji, którą podjąć musiałam.

Choć podobno nic nie muszę.

Obojętnie jak daleko nie rzuci nas los - zawsze możemy wrócić do tego co było.

Ja niespełna dwa miesiące temu wróciłam sobie do przeszłości.

Zawróciłam w labiryncie, w którym niewątpliwie się pogubiłam.

Jedna z nielicznych bardzo trafnych decyzji.

Oby było ich więcej.

Szczęscie?

Tak. Teraz je widzę.

I jest ono tak ogromne, że nie pozwala mi widzieć problemów.

Dobrze czy źle?

Nie wiem.

I wiedzieć nie muszę.

Pozwól cieszyć się chwilą...

Pozwól zapomnieć o tym co wiecznie trwa.