część dziesiąta.

Z każdym rokiem wakacje były coraz lepsze, więc czemu i teraz miało być inaczej?

Rozdawanie kluczy do pokoi, pokonywanie schodów taszcząc walizki, obiado-kolacja.

No i zaczyna się! Wolność, może nie całkowita, bo pod okiem opiekunki, ale wolność.

Nowi ludzie, nowi chłopcy, miasto, lody, plaża, opalanie, morskie kąpiele,wycieczki zwiedzanie, dyskoteki i wiele innych, To czekało nas właśnie tutaj przez dwa tygodnie. To było coś niewyobrażalnie pięknego. Jak narazie z Kingą nie wypatrzyłyśmy

żadnych przystojniaków, więc nie było kogo powyrywać.

Nowi koledzy nauczyli nas grać w kenta, nie powiem wciągająca gra.

Po sąsiedniej stronie pokój mieli moi "przyjaciele", w sumie nie obchodziło

mnie to zbytnio. Po "pysznym" obiadku nadszedł czas na rozpakowywanie i inne cuda. Oczywiście na plażę cały obóz poszedł na drugi dzień. Fakt, pogoda nie dopisywała,

ale nie było znowu jakiegoś mrozu i spokojnie można było przejść się i popatrzeć

na morskie fale, przy okazji porobiło się kilka zdjęć. Kolejne dni to miasto, plaża,

plaża, miasto. Niestety bez udziału słońca. Zero nowych fajnych ludzi.

Polubiłyśmy parę osób z naszego obozu, jednak nie okazali się być tacy źli.

Dało się pogadać. Z reguły było tak, że czwartkowe dyskoteki obchodził cały

ośrodek wypoczynkowy, wszystkie obozy. I dziś był właśnie czwartek.

Wiele osób z naszego obozu nie cieszyli się zbytnio z tego powodu. Fakt, my z Kingą same nie byłyśmy zbytno w niebo wzięte. Nie było ciekawych osób w tym miejscu. Zwykły t-shirt, spodenki jeansowe, jakiś kok i idziemy pozamulać.

Porozglądałyśmy się trochę po ludziach. Dostrzegłyśmy mnóstwo przystojnych chłopaków. Wstyd było się przyznawać do swojego obozu, więc tańczyłyśmy same

z dala od niego. Ból ściskał serce, gdy patrzyło się na inne obozy, które były

niezmiernie zgrane w porównaniu do naszego, no ale coż.. tańczyłyśmy dalej.

Za niespełna 20 minut podbił do nas jeden chłopak z drugiego obozu, potem drugi, trzeci, piętnasty, dwudziesty.. zaczęła się cudowna dyskoteka. Czas leciał z tymi cudownymi ludźmi tak niezmiernie szybko, za szybko.. Tańczyliśmy dalej wszyscy razem, było ciasno. Wokół nas mnóstwo nieznanych, ale za to niezmiernie

przystojnych chłopaków. Rozejrzałam się i dopiero teraz dostrzegłam, że jesteśmy

w centrum całej dyskoteki. Dopiero teraz.. gdy dyskoteka dobiegała końca.

Niestety cisza nocna, niestety 22.. Smutno tak, ponieważ zostało równe 6 dni do wyjazdu. Wymieniliśmy się co niektórzy numerami pokoi i rozeszliśmy się do swoich. To była cudowna impreza! Już teraz wiedziałam, że nigdy jej nie zapomnę,

co więcej uwieczniłam ją w wydarzeniach w kalendarzu. Ciężko było spać nam

z Kingą, będąc myślami z dyskoteką, z tymi wspaniałymi chłopakami.

Dopiero rano, gdy przyszedł do nas jeden z nich dowiedziałyśmy się,

że w nocy przyszło ich kilkanaście, bo chcieli nas poznać. Niestety opiekunki

zrobiły swoje i nie dziwne, że od samego rana były dla nas strasznie nie miłe..

Kolega, który do nas wpadł bardzo spodobał się Kindze, zresztą co tu dużo mówić,

Ona też mu wpadła w oko. I tak się zaczęły rozkręcać niezapomniane i jak

narazie najwspanialsze wakacje nad morzem..

ciąg dalszy nastąpi.

Cześć, tym razem witam Was ja - Dominika. Wczoraj fakt, nie chciało mi się pisać, ale napisałam, a starannie przepisała to Iza, której bardzo dziękuję. Mam tu dla Was dziesiątą część.

I przyznam się od razu, że jest ona praktycznie na faktach autentycznych.

Niektórzy moi znajomi czytają moje opowiadania, a więc pozdrawiam tych,

którzy byli ze mną w Poddąbiu, nad morzem. :)

Część jest na faktach autentycznych również dlatego, że chciałam uwiecznić to co się zdarzyło.

Życzę dobrej nocy i postaram się nadrobić odrobinkę. Buziaczki wszystkim :*