'przejdę skoro wiem.'

ania, zdjęcie robione w wakacje. pewnie wam się już opatrzyła ta sesja.  ;]

dawno mnie tu nie było.

wiosna ogarnęła świat. pokolorowała drzewa. wygoniła ludzi na ulicę. piątkowy wiatr zniszczył damom na ulicy fryzury, znajomym ze szkoły rozwiał notatki, poprzerzucał kartki w naszym domowym kalendarzu, powysyłał listy, a nawet rozwiał wątpliwości. ku mojej radości, to czego nigdy nie lubiłam-szczęściem się stało. oba światy raz po raz grają z moimi myślami w 'armagedon'. ciekawe czy moja lodówka się też niedługo do tego dołączy, a może samo patrzenie ją wykończy?. stygnie kawa, jej chłód czuć z daleka, przygląda się pojedynkowi, słucha dźwięków, które dręczą moje uszy, osłania się, ale dalej ma tą samą konsystencję. jeszcze niedawno tak ciepła, że samym zapachem zdołała rozświetlić moje oczy. to tak jak z zapałkami i cukrem. znowu to widzę i znowu to wiem.

'jak burza przejdę skoro wiem, że wolałbyś bym była snem, a jeśli ci wesoło to-wtedy milczę.
nie lubisz ewidentnych ust, więc nakładam ostry róż, a kiedy zgrzeszę wtedy ci wszystko powiem.'

tak.