odrębne.

gwałtownie w środku nocy otwieram smutne i spuchnięte oczy,

spontanicznie podnoszać się wraz z przysieszajaćym oddechem.

siadam na łóżku opierając się o ścianę,

a swoje kolana tulę do siebie lekko się kołysząc - 

niczym opuszczone dziecko.

czuję chłód.

zaczyna brakować mi powietrza po plecach przechodzą mnie ciarki.

z zagryzionych warg szepczę przekleństwa.

krzyczę z bólu, próbując się uspokoić.

papieros wypada mi z trzęsącej się dłoni.

nagle wszystko ustaje.

słyszę tylko mój oddech i deszcz obijający się o szyby.

czuję łzę spływającą mi po policzku, dopywającą do ust.

czuję jej słony smak i szybko wycieram ją, 

wmawiając sobie, że jestem silna.

stoję wpatrzona w lustro, mając nadzieję,

że to tylko lustrzane deformacje, że to nie jestem prawdziwa ja.

proszę, zapewnij, że kłucie w klatce piersiowej ma jakieś znaczenie.

że ten cholerny ból ma sens.

powiedz, że miliony szpilek wbijających się w moje serce nie są karą

.