Bunt dwulatka.

Czy wy tez codziennie zmagacie się z buntem swojego dwulatka? Wiedziałam ,że mnie to dotknie ,ale nie sądziłam ,że tak szybko.

Czasem się zastanawialam dlaczego moje dziecko ciągle krzyczy, wrzeszczy, gryzie , kopie ...bo jest gryzoniem żartuje 😂 kiedy nas "to" dopadlo myślalam sobie "znowu marudzi..., nic jej się nie dzieje po co te krzyki...zaraz nie wytrzymam i pójdzie do swojego pokoju" otóż doszlam do wniosku ,że nie moge oczekiwać od dwuletniego dziecka iż przyjdzie do mnie z kubkiem herbaty i powie "mamo denerwuje mnie to ,że ta peepa jest różowa dlatego chce mi się Ciebie ugryźć" pewnie tak było by lepiej kochana mamo ,ale trzeba pozwolić dziecku być dzieckiem. Oczywiście nie można przyzwalac na takie zachowania ,ale nie można ich także wiecznie negować i mówić "uspokoj się ,zaraz dostaniesz kare" , "Przestan to robić" nie możemy pozwolić ,żeby nasze dziecko dusilo w sobie emocje tylko dlatego ,ze denerwuje nas sposób w jaki dziecko je okazuje. Nie możemy też porównywać dziecka do nikogo np. "Zobacz jaka Ola jest grzeczna ,dlaczego ty musisz krzyczeć ,a ona nie?" dlatego ,ze akurat teraz nie krzyczy ,bo zamierza to zrobić za godzinę. Pomysl sobie jakby ktoś Ciebie porównywał do innej osoby powiedzmy ,że mąż "Spójrz Kasiu jak Ola gotuje codziennie nowe potrawy dla swojego męża dlaczego ty tego nie robisz?!" pomysl tylko w takiej chwili prędzej rzucilabys się z pięściami do tej całej Oli jak i męża wiec dlaczego oczekuje sz ,ze twoje dziecko pomyśli "ah no tak Ola jest taka grzeczna to i ja będę mamusia ją tak chwali". Nie , nie i jeszcze raz nie. Pozwol dziecku wyrazić swoje uczucia i najważniejsze ZAKCEPTUJ je ,bo to najważniejsze ,a zobaczysz ,ze twoje dziecko będzie się zupełnie inaczej zachowywać. Ja juz się tego nauczylam ,a ty?

Weź sobie to do serducha :

1.Nie szufladkuj dziecka

2.Bądź konsekwentna w decyzjach

3.Mów ciszej do dziecka , krzyk jest nie potrzebny

4.Pozwól swojemu dziecku decydować

5.Sluchaj swojego dziecka

6.Przetrwaj jeszcze tylko 16 lat buntu 😂😂😂😬

Moja Mila ma teraz ciężki okres zwłaszcza ,ze w domu pojawiło się nowe dziecko , wiec dużo rozmawiamy to znaczy ja mowie ona krzyczy ja to rozumiem. Nie pozwalam jej na bicie czy gryzienie ,ale staram się być wyrozumiala nie jest jeszcze w stanie powiedzieć mi co jej leży na sercu ,ale zawsze kiedy się tak zachowuje mam sygnał ,ze cos jest nie tak... Nie wiem jak wy ,ale czasem czuje się bezradna mam ochotę usiąść obok niej płakać i krzyczeć wtedy przypominam sobie ,ze sama nie dawno byłam takim rozkapryszonym dzieckiem złym na cały świat i nie powiesz mi ,ze ty nie.

Jeśli Ci się podoba udostępnij, polub, skomentuj lub pezeslij.

Jeśli nie daj mi jeszcze szanse dopiero zaczynam swoje gorzkie żale :)

Miłej nocy kochane.