Czasami czuję jakbym zaraz miiała się rozpaść. 

Nie wiem jak mam się czuć, nie wiem co powinnam czuć. Wiem tylko jak się czuję. Źle.

Nie umiem chyba nawet nic sensownego napisać, nie dochodzę nawet do żadnych konkretnych wniosków, do żadnych konkluzji.

Wiem tylko, że chcę już żeby cokolwiek się wyjaśniło. Żebym się dowiedziała jaki był w tym wszystkim cel. I proszę, niech się nie okaże, że nie było żadnego. Bo wtedy jakim cudem, jakim CUDEM, cokolwiek innego na świecie miałoby mieć jakikolwiek cel? Jeśli uczucia, które nam towarzyszyły były bezcelowe, bezsensowne, to jak mam znaleźć gdziekolwiek, jakikolwiek cel? 

Czuję się jak śmieć. Jeśli wierzylam w to, że moje istnienie ma jakiś cel, w tym momencie w to nie wierzę. Spoko, jest to przejściowe, ale nie zmienia to faktu, że teraz jedyne nad czym myślę to gdzie jest to szczęście, które niby miało być częścią naszego życia. Nie ma go i jestem ciekawa, kto je ma. Kto mi je zabrał, bo na pewno odbyła się o nie jakaś walka, którą ja przegapiłam. Pieprzenie, szczęście przychodzi do tych, którzy na to zasługuja, a może ja po prostu nie zasługuję? I to jest odpowiedź na to pytanie, które już tak dlugo mnie dręczy. Może to wszystko to kara za to, że nie żyłam w zgodzie ze sobą? Że żyłam tak jak chciałam, a nie powinnam. I nie jest to "powinnam" wyznaczone przez innych, ale przez samą siebie. Może właśnie o to chodzi? Jeśli wystarczająco długo będziemy starali się być najlepszą wersją samego siebie, będziemy żyć w zgodzie z wlasnymi zasadami, wtedy poczujemy się szczęśliwi? Nie wiem, teraz już nawet sama nie wiem kim jestem i co tutaj robię.

Wszystko kończy się na tęsknocie. Tęsknocie, która staje się obsesją. Tęsknocie z którą na chwilę obecną nie jestem w stanie sobie poradzić. Ale mimo wszystko, widzę w sobie różnicę. Wiem, że potrzebujesz teraz chwili na oddech i daje Ci ją. A może wcale nie? Może odpuściłes. Nawet gdyby.. chyba w tym czasie kiedy daję Ci chwilę na oddech, ja biorę głęboki wdech i widzę rzeczy, których wcześniej nie dostrzegałam. Jeszcze nie patrzę jasno i nie umiem nazwać tych rzeczy, ale ten czas nadejdzie. Więc-czekam.