Serduszko! ;*

Kocham Cię, wiesz?

pamiętasz jeszczę jak to było gdy miałyśmy siebie na wyciągnięcie ręki? Pamiętasz te moje nocne wymykanie się z domu i nasze długie spacery? Pamiętasz nasze szczere uśmiechy, niekończące się rozmowy, liczenie gwiazd, planowanie, marzenie i wiarę w to, że przecież wszystko chodź trudne jest takie proste? Pamiętasz te nasze "wielkie przygody"? Robienie zdjęć i maseczek. A pamiętasz jak się poznałyśmy? On nas połączył.. nie ważne jakby miało to On zabrzmieć, ale On to zrobił. A później? Później to była zabawa w piaskownicy przed Twoim domem i moja pierwsza bura od mamy za samowolkę! ;P wiesz jak bardzo wydaje mi się to teraz piękne? Bo teraz nie mogę mieć Cię na wyciągnięcie ręki. Nie mogę pocieszać Cię, gdy jest Ci źle.. a przede wszystkim pierwsza nie wiem o Twoich problemach. Nie lubie tej wszechobecnej tęsknoty, która jest już tak natężona, że aż nie wyczuwalna. Po postu przychodzą wieczory takie jak ten, gdy w głowie huczy mi od wspomnień, gdy tak bardzo nienawidzę Boga za to, że ten los lubi płatać takie figle. To nie tak miało być, pod żadnym względem nie tak miało być!

czekam na chwilę, gdy znów będę mogła Cię wytulić.. teraz też Cię tulę, chod jestem tak daleko od Ciebie.

Siooooostro! :-*

Zalesia.