żyję.

a przynajmniej tak mi się wydaje.

ludzie najczęściej i najmocniej pragną tego, czego zdobyć nie mogą.

władzy, szczęścia, pieniędzy, szacunku, wspaniałych kobiet i niesamowitych mężczyzn etc etc.

tylko po co? wiedząc, że wysiłki pójdą na marne, po co marnować czas?

bo coś w życiu trzeba robić.

a marzenia (lub ewentualnie pragnienie zaspokojenia...pragnień?) są jednym z najlepszych wytracaczy czasu.

to, co nieosiągalne jest równie atrakcyjne jak wisienka na torcie, ale w efekcie okazuje się być tylko "wisienką", cierpką w smaku, słodko-gorzką, zbyt mocno lub zbyt słabo nasączoną alkoholem i wywołującą niestrawność.

nikt nie lubi niestrawności.

za to każdy uwielbia czuć tą adrenalinę, kiedy wie, że jest bliski przekroczeniu granicy między snem a jawą, a jednocześnie ma świadomość, że w świetle dziennym świat pozbawiony jest tajemnic nocy.

dzisiaj poczułam, jak bardzo tęknię. i jak bardzo wolałabym, żebyś był TU, właśnie tu. robił mi herbatę, całował w czoło i mówił, że wszystko będzie dobrze. a nie TU w przenośni. dzisiaj to mi nie wystarcza.

dzisiaj oddałabym każdą dobrą chwilę, każde towarzystwo, każde słowa, myśli i pragnienia za to, byś mógł mnie przytulić.