Duszę się..

Wiesz jak żyje się bez powietrza?

Spróbuj złapać oddech i nie otwierać ust najdłużej jak potrafisz.
Tak naprawdę zupełnie nie spodziewałam się tej wiadomości.

Byliśmy sobie nieznani. Nie mieliśmy o sobie pojęcia. A jednak było coś, co popchnęło Ciebie w moim kierunku. Na początku miałam wiele wątpliwości.

Byłeś typowym cwaniakiem, mogłeś mieć każdą. Tym bardziej dlatego, że wiedziałeś o swoim uroku. Wiedziałeś jak wiele dziewczyn za Tobą szaleje. A z tego tłumu, Ty wybrałeś akurat mnie.

Na początku były niewinne smsy, ukradkiem posyłane spojrzenia i delikatne uśmiechy. Chciałam czegoś więcej, Ty też chciałeś.

Byłam w stanie wyczytać to z Twoich błękitnych, cudownych oczu. Spotkaliśmy się raz, drugi. Uwielbiałam kiedy mnie odwiedzałeś. Uwielbiałam te chwile, kiedy mogliśmy być razem. Napawałam się minutami spędzonymi z Tobą.

Zbliżaliśmy się do siebie coraz bardziej, ale to jeszcze nie był związek, oboje twierdziliśmy, że nie jesteśmy parą. W sumie to chyba byliśmy, ale żadne z nas nie było w stanie się do tego przyznać. Chociaż sama nie wiem czy taka była prawda. Uzależniłam się od ciebie.

Byłeś moją własną, wyjątkową odmianą heroiny.

Tak naprawę to byłeś moim ideałem. Szkoda, że jedyne, do czego mogłam się przyczepić to twoje uzależnienie. Tak bardzo nie chciałam żebyś palił, chciałam dla Ciebie dobrze.

Wiesz, że Tobie to szkodziło.

Zaczęliśmy się od siebie oddalać, coraz rzadziej spotykać. Nie wiem dokładnie co było tego powodem, ale przepłakałam niejedną noc.

Czułam jak moje serce pęka i rozsypuje się na tysiące, ba... Miliony kawałeczków. Nie chciałam tego, próbowałam temu zapobiec, ale co ja mogłam?

Byłam za słaba, żeby podnieść nas oboje. Żeby uratować to, co już dawno się skończyło.

Nie chcę Ci tego wypominać, absolutnie.

Chcę Ci tylko uświadomić jak wiele dla mnie znaczyłeś.

Teraz mijamy się na szkolnych korytarzach. Mijamy się, nie patrząc sobie w oczy.

Zniknęły te uśmiechy, które sobie posyłaliśmy.

Zniknęła nasza więź, która wtedy się utworzyła. Naprawdę tęsknię.

Chyba lepiej już było, kiedy o sobie nie wiedzieliśmy.

Mogło być przecież inczej. Mogło, ale nie jest.

Zero relacji. Zero uczuć. Zero czegokolwiek.

Nie zdążyłam tylko powiedzieć Ci jednego.

Tak długo z tym zwlekałam, aż w końcu odszedłeś.

Chciałam ci tylko powiedzieć dwa słowa. Takie maleńkie dwa słóweczka.

Zawsze o tym pamiętaj. Kocham Cię.

Tak wiele bym dała byś mógł to usłyszeć...
Dlaczego na początku nawiązałam do powietrza?

Spróbuj wstrzymać oddech. Jak Ci idzie? Ja czuję się tak samo bez Ciebie.

Poniekąd to Ty byłeś moim powietrzem...