wciąż się waham

teraz rozumiem tą żałosną samotność kiedy zmęczysz już sobą każdego i nikt nie chce słuchać

wydaje ci się że tyle jest w tobie pięknych historii a to tylko popiół i gruz 

myślałam dzisiaj o tym

i łapię się na tym że zawsze w kimś szukam wymówki w kimś szukam ratunku 

jestem sama i na pewno przydałby się ktoś przed kim mogłabym się choćby wstydzić 

siedzę po nocy i tracę czucie w dłoniach

bo mam to we krwi 

nic dzięki temu nie zyskasz to nie piękny ptak ze złamanym skrzydłem 

historia omszałych murów katedry 

to zgnilizna i mech

nic się w tobie nie urodzi więcej ponad to co już masz i co stracisz przez to

im więcej rys tym łatwiej pęknąć 

czasami myślę sobie

co z tego

znajdę nowy narkotyk 

później przyjdzie śmierć 

nie chcę w tym tkwić 

każdy kredyt przyjdzie kiedyś spłacić