Zdjęcie ze Staruchami. Sobota.
Tyyyyyle wygrać! <3

A Tobie dziekuję, tak bardzo dziękuję. Jeszcze kilka godzin i wyrzucę z siebie to wszystko, pozbędę się tego ciężaru i być może w końcu będę mogła ruszyc tak naprawdę przed siebie, śmiejąc się im w te zakłamane twarze. Tak bardzo chcę przeżyć katharsis, oczyścić umysł, pozbyć się negatywnych emocji i skupić się tylko na jednym. TAK BARDZO! Jestem tak blisko, a idę tiptopami zamiast podbiec, to chore! Za dużo myślenia i analizowania, za mało działania i ryzykowania. Bez ryzyka nie ma zabawy. Chcę się wykrzyczeć, wyryczeć, a później zamknąć w studio. POMOCY. Głowa mi pęka od nadmiary emocji. Dlaczego jak w jednej kwestii wspinam się na szczyt, w drugiej z samego szczytu spadam? Pieprzona równowaga... Nie można mieć wszystkiego, wiem. Życie boleśnie mnie tego uczy każdego dnia. Przecież i tak mam więcej niż mogłabym chcieć. Wszystkie szczeniackie marzenia na wyciągnięcie ręki, a jednak nie do końca potrafię tę rękę wyciągnąć. Coś mnie blokuje, a ja nie potrafię tego odrzucić w kąt i biec przed siebie. Jeszcze nie. Jezuuu jak ja chcę się ogarnąć. Pomóżcie mi poukładać myśli, błagam. Jak nie teraz, to nigdy.... Ta myśl tak bardzo przeraża. Ale uda się. Musi. Ja w to wierzę, Wy w to wierzycie. Wy to wiecie. Dzięki Wam każdego dnia coraz bardziej otwieram oczy ze zdumienia. Kocham Was!!! ;*

A teraz płaczemy, krzyczymy, piszemy, śpiewamy i pozbywamy się nadmiaru negatywnych emocji!

`Bądź mistrzem cierpliwości, by nie stać się czystą kartką wyblakniętą ambicjami`