Raz na zawsze koniec.

Zapowiadało się na cudowne życie.. Ja, Ty.. My.. Tak cudownie to brzmiało, gdy opowiadałam koleżankom o tym, jaka jestem szczęśliwa, jak mi gratulowały i potajemnie zazdrościły.. Czułam się jak w bajce  kopciuszek znalazł swojego księcia. Tak, to był raj.. Uwielbiałam się przy Tobie budzić.. Patrzeć w Twoje niebieskie oczy.. Uwielbiałam, gdy mnie całowałeś, gdy do mnie mówiłeś, gdy na moje imię zapierało Ci dech w piersiach i rozpływałeś się.. Uwielbiałam z Tobą wszystko  nasze wygłupy, nasze kłótnie, nasze zgody, nasze rozstania i schodzenia.. Nasze spacery, msze, dosłownie wszystko.. Byłeś taki kochany, uroczy.. Po prostu wspaniały i idealny mężczyzna dla mnie. Czułam się bezpiecznie.. Moje serce w końcu zaczęło odrastać i odżywać. Właśnie dzięki Tobie, dziwne, prawda? Teraz gdy kładę się spać wszystkie obrazy naszych wspomnień pojawiają się w mojej głowie.. Często płaczę, choć ukrywam to przed wszystkimi, bo muszę być silna. Nie tym razem mój drogi, tym razem Ci nie odpuszczę. Nie wybaczę Ci już tego, że zmieniłeś zakończenie. Nie jesteś już księciem. Jesteś tylko dworskim błaznem, który stroi sobie ze mnie żarty. O tak, dokładnie tak Cię widzę. Starasz się o mnie dopiero gdy mnie tracisz, czy tak nie było zawsze?  Ile było tych szans? Kilkanaście na pewno.. Błagam nie oszukujmy się, jesteśmy tym zmęczeni. Wiem dobrze. I mówiłam, że nie byłeś ze mną do końca szczery, błagam.. Nie zaprzeczaj. Przeżyliśmy tyle pięknych chwil, więc uważam, że powinniśmy być w kontakcie. Zobacz.. Nie raz doprowadzałeś mnie do furii, wiesz jaka teraz jestem spokojna? Nic mnie nie rusza.. A wtedy byłam w stanie zrobić wiele głupot. Więc uważam, że dla obojga z nas dobrze się stało. I przyznaj w końcu, że Ty też chciałeś to skończyć.

To zapisek z 25.11.2014 roku. Chcę w tym roku 2016 i na zawsze już zostawić to co było za sobą. Uważam, że najlepszym lekarstwem dla mnie będzie podzielenie się ze wszystkimi tym co wyżej napisałam. To był jeszcze czas, kiedy mocno przeżywałam miłość, którą skończyłam ja (11.02.2014). Tak myślałam, że to była miłość.. Nie obwiniam go za to, że tak się potoczyło, ani siebie. Byliśmy na to za młodzi, może za głupi,by zrozumieć o co tak naprawdę w tym wszystkim chodzi. Oczywiście nigdy tego nie zobaczy, bo nie ma tu konta. Miałam wiele pytań, którymi się zadręczałam, ale na Boga.. ile można tym żyć? 

Dziś mam dziecko, mam narzeczonego i pełnozwariowanych pomysłów na kolejne dni :)

Życzę wszystkim, aby w tym roku wszystko się ułożyło tak jak sobie tego chcecie i żeby się spełniło!!!