45.

Wróciłam do punktu wyjścia, jednak jako inna osoba. Nie cieszy mnie to już. Miałam przed sobą perspektywę zostania na dłużej. Ktoś uznał, że nie warto we mnie inwestować. Może właśnie dlatego jestem sfrustrowana towarzystwem pewnych osób. Nie mam ochoty już się starać. Po co?

Znosiłam ciężkie sytuacje, kłótnie, afery w poprzedniej pracy. Wtedy uważałam, że tam nie szanuje się człowieka, ale dopiero tutaj zrozumiałam, co to znaczy. Tam przynajmniej dali mi szansę. Nie zamierzam kolejny raz wracać każdego dnia do domu zdenerwowana i zmęczona towarzystwem innych ludzi. Wiem, że nie ma pracy idealnej, ale nie muszę znosić tego za marne pieniądze na stażu& Dziś po raz pierwszy miałam ochotę rzucić tę robotę, zrezygnować. I w dupie mam swoje wydatki. Przez jakiś czas obejdę się bez wielu rzeczy.

Jak zawsze narobiłam sobie nadziei, bo ktoś mi coś obiecał. Uwierzyłam, że można. Nic tak nie boli, jak porażka. Z każdą kolejną jestem słabsza. Właśnie dlatego rezygnuję z wielu rzeczy. Nie chcę znowu czuć się, jak śmieć.