mieszane uczucia. ;C

z jednej strony jestem szczęśliwa, wszystko zaczyna układać się po mojej myśli, znalazłam nawet pracę , więc na prawdę jest zajebiście, ale z drugiej strony jestem smutna i zmartwiona o los małego chłopczyka, który choruje na autyzm. Nigdy nie wiedziałam zbyt wiele o tej chorobie, ale po dzisiejszych doświadczeniach już wiem na czym polega ta choroba..  Ile trudu i pieniędzy poświęcają rodzice, by ich pociecha wyzdrowiała.? Ile ja miałabym w sobie siły by pomóc tym biednym dzieciaszkom, które nie potrafią się odnaleźć w `naszym świecie` .? Czy ktoś z bogatszych ludzi wspomógłby finansowo rodziny, dzieci z tą okropną chorobą, gdyby potrafił się wczuć w ten klimat, ten smutek, ten żal, ten ból, to cierpienie i bezradność, gdy ktoś Ci powie nie masz pieniędzy to sobie odpuść.. ;'( Czemu najważniejsze potrzeby ludzi zależą od zamożności.. Czy nikt nie potrafi się zlitować i poczuć się tak jakby nieszczęście przytrafiło się właśnie jemu.. Niestety tak to właśnie wygląda szara rzeczywistość przeciętnych ludzi.. Tak mi smutno z tego powodu. Ale wszyscy mamy nadzieje, że wyzdrowiejesz Piotruś. :( Jesteś dzielny i wierzymy w Ciebie .!