Mam... Pewne problemy.

Czasem czlowiek zastanawia sie jak dojsc do spelnienia. Jak spelnic sie obijajac o piach klepsydry, na ktora wplywu brak. Czasem moze i nudzi mu sie we wlasnym ciele, czasem chaos przejmuje... A, zreszta.

Juz wiem kiedy umarlam. Jakis czas temu, jak moje oczy byly jasne. Potluczone, otepiale, krysztal, kupa z dupy, kieliszki, obcegi. Co.



Slysze kroki wlasnej zguby. Wlasnej smiertelnosci. Wlasnej nicosci. Wlasnej pustki. Wlasnej kurwa jego mac. No co.



Nigdy nie chcialam tracic. Kochalam.



Co za romantyzm, przeciez nikogo nie ma obok. Pomyslalas kiedys o tym co moze stac sie, gdy sie nie stanie. Co moze byc, jezeli nie bedzie. Co moze zamknac sie, gdy bedzie otwarte. To sie stracilo, Ty nie. Jutro wstaniesz, pojdziesz do sklepu i kupisz milosc jak ostatnia dziwka. Kiedys niebo bylo pelne radosci, skruchy, watpliwosci. Mysle, wiec gdybam i zaprzeczam. Zaprzeczam, wiec zyje.





Blagama djykurwa ratuj mnie.


Nie.