nanana

`Nie chcę nigdzie iść. Chcę Cie mieć tutaj dziś.

`Jeśli któregoś dnia poczujesz, że chce Ci się płakać, zadzwoń do mnie. Nie obiecuję, że Cię rozbawię, ale mogę płakać razem z Tobą. Jeśli któregoś dnia zapragniesz uciec, nie bój się do mnie zadzwonić. Nie obiecuję, że Cię zatrzymam, ale mogę z Tobą pobiec. Jeżeli któregoś dnia nie będziesz chciał nikogo słuchać, zadzwoń do mnie. Obiecuję być wtedy z Tobą i być cicho. Ale jeżeli któregoś dnia zadzwonisz i nikt nie odbierze, przybiegnij do mnie szybko. Mogę Cię wtedy potrzebować.

`Gdy rozstaniesz się z drugą osobą lub zostaniesz odrzucony w koło słyszysz: ' Znajdziesz lepszego, on nie był Ciebie wart, co Ty w nim widziałaś...' Ale nikt nie zapyta: ' Co czułaś przy nim, że tak cierpisz bez niego...

`Nie kochaj mojej postaci z Twojej wyobraźni. Kochaj mnie taką, jaka jestem, a będę stawać się lepsza.

`Od A do Z toczy się świeża krew. Życie to odrobina więcej niż ten wydech-wdech, życie to odrobina więcej niż ta woda, chleb. Mamy marzenia, którym tylko śmierć może położyć kres.

`Często ludzie wybaczają innym, tylko po to aby, tamci wciąż byli cząstką ich świata.

`Przestań wymagać, lepiej zacznij zauważać. Życie mija jak chwila i jak my nie zawraca. Szansa się zdarza na wszystko raz. Tylko Ty, tylko Ja, tylko My, cały świat.

`Uważasz, że jest słaba, bo po jej policzkach spływają łzy. Lecz ta sama dziewczyna budzi się każdego ranka chociaż wie, że będzie to kolejny pusty dzień. Uśmiecha się, chociaż jej serce rozdziera się z bólu. Żyje, chociaż każdego wieczora pragnie śmierci. Nie wiedziałeś o tym? No właśnie, jest silniejsza niż myślisz.

`Pozostał nam już tylko niesmak po tych kłamstwach ukrytych w dyskretnych gestach.

`Zgubmy się we własnych uśmiechach. Dojdźmy na kres świata. Nauczmy kochać własne serca. Pokonajmy bezwzględne bariery rzeczywistości. Razem.

`Ciało pamięta przelotny dotyk, pare godzin bycia z kimś zostaje na lata. Zapach, głos, tęsknota przypływa znikąd w środku dnia. W inżynierii nazywa się to pamięcią plastyczną materiału, w chemii pamięcią substratu, a w życiu tęsknotą.