345. You so know me. cz. 36

Pierwsze co zobaczyłam to wielki bukiet czerwonych róż potem osoba upuściła je trochę niżej i zobaczyłam twarz Neymara uśmiechającego się. 

- Wróciłem. Te kwiaty są dla Ciebie.    Podał mi je, chwyciłam je i pomaszerowałam do kuchni poszukać jakiegoś dużego wazonu, szybko znalazłam, nalałam wody i wstawiłam je. Podeszłam do chłopaka nachyliłam się nad nim i założyłam na jego ustach delikatny czuły pocałunek. 

- Dziękuje. 

- Proszę bardzo królewno to co idziemy ? 

- Tak chodźmy, a właśnie potem skoczymy do moich rodziców.   Przewróciłam oczyma. 

- Stęsknili się za tobą na pewno. 

- Wiem, ale niech mi dadzą żyć. 

- Ja Ci nie dam.    Zaśmiał się. 

- A byś spróbował.        Pogroziłam mu palcem wskazującym po czym się zaśmiałam, on chwycił palec i pocałował w sam czubek.

- Chodzimy po Em.   Weszliśmy do jej pokoju, oczywiście wyglądało jakby tornado przeszło. 

- Ems idziemy już chodź.    Wyciągnęłam rękę do dziewczynki ona na tych miast przybiegła podając mi swoją rączkę i w miłej atmosferze zjechaliśmy windą na dół. Wygłupiając się w parku, jedząc lody, tak nam zleciały dwie godziny, w końcu zaczęliśmy się zbierać do moich rodziców. Wolnym krokiem żeby dojść tam jak najpóźniej szliśmy, pół godziny później staliśmy już przed drzwiami i pukaliśmy, szybko drzwi się otwarły i w nich zobaczyłam swoją matkę. 

- Cześć mamo.   Pochyliłam się nad nią i dałam jej buziaka w policzek. 

- Dzień dobry proszę pani. 

- Cześć Ney, właźcie a nie tak tu stoicie.    Weszliśmy do domu i od razu po zdjęciu butów weszliśmy do salonu, gdzie na fotelu siedział ojciec. 

- Hej tato.    Podeszłam i także dałam mu buziaka. 

- Dzień dobry.   Ney podał rękę mojemu ojcu, ten drugi uścisnął mu ją kipiąc głową. Usiedliśmy na kanapie, po chwili przyszła mama z kawami dla nas. Rodzice dziwnie się na nas patrzeli, gdy siedzieliśmy tak wtuleni w siebie. 

- Ej ja czegoś tu nie rozumiem dzieci dlaczego w się tak tulicie ? 

- Mamo bo my z Neymarem stwierdziliśmy że chcemy razem spróbować.  Chłopak złapał moją rękę i położył na swoim kolanie, uśmiechnęłam się do niego. 

- To świetnie kochani, jestem taka szczęśliwa.  Mama wstała i przytuliła nas, tata podał sobie rękę z Brazylijczykiem a mnie przytulił. Wszyscy uśmiechnięci rozmawialiśmy. O 18 zaczęliśmy się zbierać, gdy ubierałam Ems mama mnie zatrzymała. 

- Kochanie a co powiesz no to żeby Emily została u nas na noc ? 

- No nie wiem, mamo ona nigdy się ze mną nie rozstawała.  Odpowiedziałam niepewnie. 

- Jeśli coś się będzie działo od razu do Ciebie zadzwonię.  Spojrzałam na piłkarza, który niezauważalnie skinął głową. 

- No dobrze, ale jeśli coś się będzie działo to dzwoń. 

- Dobrze, dobrze idźcie dzieci, jutro Ci przywiozę małą. 

- Okej, pa mamo, tato. -  Wzięłam małą na ręce i dałam jej buziaka w policzek, tak samo postąpił Neymar. Jeszcze raz się pożegnaliśmy i wyszliśmy, trzymając się za ręce i rozmawiając o przyszłości. NASZEJ wspólnej przyszłości doszliśmy do mieszkania. 

-Na co masz ochotę ?  Spytałam wchodząc do kuchni. 

- Hm na Ciebie a potem na Ciebie i jeszcze na Ciebie.  Przytulił mnie od tyłu i pocałował w szyje. Zaśmiałam się gdy przegryzł mi płatek ucha. 

- Do jedzenia wariacie.  Odwróciłam się do niego i zarzuciłam mu ręce na szyję, on swoje ręce dał na moich biodrach. 

_____________________________________________________________

Cześć. ;p 
Tu macie rozdział. ;d 
Wiecie co już mnie trochę nudzi to opo. 
Może je zakończymy i zaczniemy nowe ? Co wy na to ? :> 
Bardzo was proszę żebyście odpowiedzieli mi na to pytanie. 
Ciągnąć dalej czy kończyć ? 
A końcu to się dzieje takie monotonne..