313. You so know me. cz. 24

Nie wierzę im, ale wole się ich nie dopytywać, gdy tak rozmawiamy o wszystkim dostrzegam, wkraczającego Neymara, podchodzi do Violi i mówi coś do niej, ona się oburzyła i mu zaczęła mu wszystko wykrzykiwać, on jej coś odpowiedział a ona od razu spojrzała na mnie, on odszedł, a ona szybkim krokiem podeszła, można by nawet rzec że podbiegła. Na wstępie zaczęła już na mnie krzyczeć. 

- Ty szmato odwal się od Neya!! On jest mój! 

- Kurwa laska ogarnij się, ja nie chce Ci go odbierać. 

- Pierdolona dziwko, myślisz że go nabierzesz na dziecko! 

- Ja go nie chce nabierać.

- Na pewno kurwo się puściłaś i chcesz go teraz nabrać na to że to jego. 

- Teraz to przesadziłaś, ja nie jestem tobą! 

- Odwołaj to! 

- Nie będę nic odwoływać bo to prawda!     Dziewczyna rzuca się na mnie z pięściami, ale szybko ją unieruchamiam i stoję za nią. 

- Albo stąd wypierdalasz albo Ci rozpierdolę tą piękną buźkę.     I nagle usłyszałam jak ktoś woła Neymara, puściłam ją a on podbiegł do nas, odwróciłam się do niego. 

- Albo ją stąd zabierzesz albo ja się z nią policzę.          Wyminęłam go i poszłam dalej, on wziął ją za rękę i wyprowadził z ogrodu, ja za to świetnie się bawiłam z znajomymi. Gdzieś o koło 1 ludzie się rozeszli, ja weszłam do swojego dawnego pokoju i położyłam się koło małej, momentalnie zasnęłam. Rano obudziłam się o 10 wstałam i weszłam do łazienki, wzięłam szybki prysznic, rozczesałam włosy, ubrałam czarne rurki, do tego czerwoną bokserkę, na to zarzuciłam czarno  czerwona - białą bejsbolówkę. Zeszłam na dół, w kuchni siedzieli już wszyscy, podeszłam do małej dałam jej buziaka w główkę i usiadłam koło niej. 

- Córciu chcesz kawę ?     Kobieta wstała z krzesła.

- Mamo jedz sama mogę sobie też zrobić.    Uśmiechnęłam się do niej szeroko. Podeszłam do czajnika i załączyłam wodę, z szafki wyciągnęłam kubek, kawę, łyżeczkę, nasypałam do szklanki i czekałam na wodę. 

- To co dziś robimy ?     Spytał z uśmiechem Kuba. 

- No nie wiem, możemy iść się przejść co wy na to ?      Odparłam po chwili namysłu. 

- Okej to zbieramy się i idziemy. 

- Mamo wy też idziecie ?       Skierowałam wzrok na kobietę. 

- Nie my zostaniemy w domu, idźcie dzieciaki.     Uśmiechnęła się do nas.  

_______________________________________________________________________________

Co tam u was słychać ? ;D 

Powinnam coś jeszcze dodać, ale nie jestem pewna.

Na razie zostawiam was z tą jedną częścią. :3