Kilka lat wstecz, młodsza kuzynka mnie spytała "kuba, czego się boisz?"

NIe zastanawiając się ani chwile odopowiedziałem jej "niczego się nie boje"

rzeczywiście, tak było, bo nie zastanawiałem się nad tym głębiej,

Teraz jeżeli by mnie spytała, odpowiedział bym napewno "tak boje się"

Ponieważ boje sie wielu rzeczy, przyszłości, braku pieniędzy, braku dachu nad głową,

lecz najbardziej boje sie jednego, jak widze pustkę w spojrzeniu osoby którą kocham,

przy której jestem, Tak bardzo mnie przeszywa ten wzrok,

wszystko staje się nicością a ja oblewam się zimnym potem,

boli mnie także to jak widze że ta osoba jest szczęśliwa z kimś innym

i przy tamtej osobie pustka nagle znika, tego się boje,

że nigdy nie spowoduje czegoś takiego w jej oczach,

Cholernie mnie to przeraża ale co? jesem bezradny,

odeszłem, lecz czuje czasem że ta osoba nie chce mnie póścić, dlaczego?

strasznie mnie wkurwia, tak, wkurwia mnie to tak strasznie,

że mam ochote wybuchnąc i powiedzieć pare rzeczy,

ale to wszystko to jest chuj przy wybuchy bomby atomowej,

zostawiam to dla siebie w swoim sercu bo czasem warto się ugryźć w język,

ta osoba zapewne czyta to co napisałem, tak więc napisze,

zostaw mnie w spokoju i daj mi zapomnieć, chyba że chcesz żebym się męczył,

Dziękuje dowidzenia,

piękno znajdzie się wszędzie, lecz nie we mnie, sam cień,

nawet ze światłem, zapewniam cie że zgaśnie ten ogień,

którym próbujesz rozpalić to serce, pełne ran, rozczarowań,

spotkałaś mnie, teraz widzisz kogoś zupełnie innego, zegnaj,